Fragment

’s Avonds rond half acht worden we bij de prins, de Larlé Naaba Tigré verwacht voor een culturele avond en aansluitend diner. We horen dat ook de Nederlandse ambassadeur de heer Ernst Noorman, de zaakgelastigde van Luxemburg, een minister van Burkina Faso en een afgevaardigde van de Verenigde Naties aanwezig zullen zijn. Kortom er is hoog bezoek. De schriftelijke uitnodiging voor de avond krijgen we pas na afloop van de avond, maar ja, we weten in Burkina is er nauwelijks postbezorging. Veel mensen hebben niet eens een postadres. ……………………………..

……………… Dan wordt het tijd voor de afscheidsspeeches. Als eerste zijn wij tot onze verbazing aan de beurt. Eén voor één worden we naar voren gehaald en krijgen een twaalfpersoons tafellaken met Burkinese print en bijbehorende servetten. Voor de heren een fraaie katoen blouse en voor mij een lange katoenen jurk met fraai borduursel. Voor wie van ons dacht dat er koffers mee leeg terug naar Nederland zouden gaan een tegenvaller. Een flink pakket mogen we op deze laatste avond nog stoppen bij de vele cadeaus die we de afgelopen veertien dagen overal hebben mogen ontvangen. Barka, Barka, Wusgo. Hier hadden we er al helemaal niet op gerekend. Dat we hier ontvangen mochten worden vonden we op zich al een hele eer…………………
……………….. We kunnen weer terug kijken op een fantastische reis. Overal waar we kwamen werden we gastvrij ontvangen. Overal kregen we te horen barka, barka, wusgo. Maar eigenlijk moet je na deze reis constateren dat wij dankbaar mogen zijn voor al die vriendelijke mensen, de gastvrijheid die geen grenzen kent en de open en eerlijke manier waarop men ons tegemoet treedt.

Kortom Burkina: “Barka, barka, Wusgo”. ×