Fragment

1 – De Hemel

DE HEER, omgeven door hemelse glorie, op zijn troon ge-zeten, de ENGELENSCHARE knielt voor Hem. De vier AARTSENGELEN staan naast de troon. Intens licht schijnt.

ENGELENSCHAREN

Glorie aan God, de allerhoogste,

Laat hemel en aarde Hem prijzen,

Hij die met één Woord alle dingen liet zijn

Door Zijn wil blijven beiden bestaan.

Hij, Macht, Kennis, Gelukzaligheid

Wij, de geringste schaduw van Zijn grootse pracht,

Oh, laat ons genieten van Zijn Genade

Waar wij deelgenoot van mogen zijn.

Het Eeuwige Idee is werkelijkheid geworden!

De volmaaktheid van Zijn wens heeft vorm gekregen

En de Heer verwacht van Zijn schepping Eerbied,

Passend voor Zijn Heilige Troon, waarachtig.

DE HEER

Het is gebeurd, de grootse daad van het scheppen. De Schepper zal nu rusten. Het wiel draait, miljoenen, honder-den miljoenen jaren zal het draaien vooraleer één enkel tandwiel vermoeid zal zijn.

Vlieg op, Mijn gevleugelde wakers, Mijn engelen, vlieg op en draai en wentel. Laat Mij opnieuw het zoete geluid van jullie vlucht horen en bewonderen, zacht onder Mijn voeten

De Wakende Geesten van de sterren gaan langs de troon, elk rolt een of twee planeten voor zich uit, kometen en nevels van verschillende kleuren en afmetingen. De muziek van de bollen is zachtjes te horen.

ENGELENSCHAREN

Zie dat zwierige gewervel van vuur;

Zo overdreven is diens schittering,

Onwetend dat het slechts is

Voor het genot van een verre melkweg.

Je dacht, dat is een zwak licht,

Een knipperende, flikkerende kleine planeet.

Maar enorm voor de zielen die er wonen

Hoevelen zijn zij? Wie weet?

Twee vechters bestrijden elkaar,

Trekken aan, stoten af en draaien scherp

Vlieden weg. Hun verzet

Stuurt hen door zulk weer, graaiend.

Elke getuige angstig, holderdebolder,

Met donderende vaart naar beneden –

Maar, wat een vrede en vreugde

Geeft het aan de horden die het beschermt.

Hoe nederig is die andere van gedrag –

Een ster van liefde in voorbereiding,

Zacht zijn de handen die het voeden

De mensheid haar eigen vertroosting.

Werelden baren werelden, worden geboren

Verlaten wereld, vol van graven:

Een waarschuwing voor het overdrijven,

Bemoediging voor de zwakken van gaven.

Een monsterlijke komeet raast als gek

Uit een wolk van rampspoed: Zie!

Het past haar scheve bocht aan,

Wanneer de Hemelse Meester het gebiedt.

Kom geliefde, jonge geesten

Met uw veranderend, eeuwig geduren

Bol van klagen, jammeren en vieren,

In wit of groen, lentegeuren, lentekleuren.

Allerhoogste hemelen zegenen jullie,

Verder, onverschrokken: welke botsingen

Zijn uw nauwe kusten gedoemd te zien,

Welke oorlogen, tussen vechters, groepen.

Eerlijkheid en smerigheid, tranen en gelach,

Wat de winter of de lente bezit en versmaadt

Maken het licht en de schaduw

Van onze Meesterlijke toorn of genade.

De Wakende Geesten van de sterren gaan af.

AARTSENGEL GABRIËL

U die de oneindigheid omvat en uit niets materie schept. U die met één enkel woord uit de materie diepte en gewicht behept, wij schenken U onze hosanna’s.

Eeuwig geprezen!

Hij zinkt op zijn knieën.

AARTSENGEL MICHAËL

U die het starre en het veranderende samenbracht. Zowel eeuwigheid als tijdelijkheid heeft U gemaakt. U verenigt het geheel in U, brengt naties samen. Daarom schenken wij U onze hosanna’s.

Eeuwige macht!

Hij zinkt op zijn knieën.

AARTSENGEL RAFAËL

U bent zowel vloed als fontein van onze gelukzaligheid. U bent de brenger van het lichaam naar zelfbewustheid. De hele wereld laat U toe om deel te nemen aan Uw wijsheid. Daarom schenken wij U onze hosanna’s.

Eeuwige deugd!

Hij zinkt op zijn knieën.

Stilte

DE HEER

Jij daar. Lucifer, trots sta je alleen. Geen woord van eer komt over je lippen? Ben je altijd zo stil? Is het misschien mijn schepping die je mishaagt?

LUCIFER

Wat zou mij moeten behagen? Dat bepaalde substanties, met elk zijn eigen kenmerken, waarvan zelfs U het bestaan niet kon vermoeden, tot zij zich misschien zelf aan U onthulden (hoewel het zou kunnen zijn dat U zelf geen macht had om hen te veranderen).

Zij zijn nu in deze kleine bollen geplaatst en zij achtervolgen elkaar. Zij trekken elkaar aan en stoten elkaar af, om zo enkele wormen tot enig bewustzijn te brengen, tot alle ruimte zijn koude bestemming uiteindelijk gedoemd is en slechts onbeduidende slakken overblijven? Als de mens al rond zich kijkt, zal hij de ene of de andere mengeling beramen zoals deze, zelfs met de weinige middelen die hij heeft. Na hem in Uw kosmische keuken geplaatst te hebben koestert U nu zijn onbeholpen onhandigheid, zijn goddelijke houding, zijn opgelapte kookkunsten. Maar wanneer hij Uw favoriete ge-recht komt verpesten, zal U in volle woede opvliegen – maar dan is het veel te laat.

Maar wat kunt U verwachten van een dergelijke knoeier? Waarom dan deze hele oefening? Het is niet meer dan een gedicht van eigenroem – U vergelijkt het met deze zwakke draaiorgel en luistert steeds naar het zelfde oude, verve-lende deuntje. U klaagt maar steeds, eindeloos herhalend. Is het gepast voor Uw rijpe, hoge leeftijd om te spelen met dit uitvindsel voor kleine kinderen? Een vonk van leven in een beetje klei. Schijn is geen getrouwe gelijkenis; vrije wil en bestemming in een gezamenlijk streven: harmonie ontbreekt volledig, net zoals elk besef van betekenis.

DE HEER

Ik verdien alleen lof, geen veroordelingen.

LUCIFER

Ik doe alleen wat in mijn aard ligt.

Wijst naar de engelen

Deze ellendige groep zal U dienen om U te vleien. Niet ver-wonderlijk aangezien zij Uw schepsels zijn. U verwekte hen zoals licht schaduw maakt. Maar ik bestond al veel eerder en ben dan ook tijdloos.

DE HEER

Zulke onbeschaamdheid! Ben jij ook niet geboren uit stof? Welke macht had jij daarvoor? Welke wereld? Welk rijk?

LUCIFER

Ik zou U hetzelfde kunnen vragen.

DE HEER

Wat hier lichamelijk tot bestaan is gekomen, had nog voor het aanbreken van de tijd in mij al leven.

LUCIFER

Hebt U nooit die leegte opgemerkt in Uw ideeën, die grens voor elke levensvorm wiens eigenste aanwezigheid U tot creatie en schepping gedwongen heeft? Die grens was degene met de naam Lucifer, de onderliggende geest van ontkenning. U triomfeerde over mij omdat dat mijn lot is, on-ophoudelijk falen in elke strijd. Maar dan, opnieuw herlevend, sta ik weer op.

Toen U materie schiep, herwon ik mijn rang; het leven bestaat, en daarnaast: de dood. Vreugde aan de ene kant, tweedracht aan de andere, donker naast licht, en twijfel volgt op hoop – en zie, ik ben overal, samen met U. Ik ken U als mijzelf, waarom zou ik dan hulde brengen?

DE HEER

Uit mijn ogen, jij, geest der muiterij! Ik zou je volledig kunnen vernietigen – maar neen, vecht verder, verafschuwd, ver-bannen, bemodderd. Enige troost voor jouw geest is verbo-den, en in jouw bleke en gekwelde eenzaamheid zal deze ene gedachte een eeuwige kwelling zijn: Hoe vaak je keten-en van stof ook geschud worden, je strijd met de Heer is im-mer gedoemd te mislukken.

LUCIFER

Neen, niet zo snel – ik ga niet zomaar weg. U kunt mij niet weggooien als een gebroken voorwerp. Wij zijn beiden crea-tieve geesten – ik eis mijn deel!

DE HEER

smalend

Zoals je wenst. Kijk daar, naar de aarde: in het hart van Eden staan twee slanke bomen. Ik vervloek beiden: zij zijn van jou.

LUCIFER

Geen wonder dat U gemeen bent: U heeft de middelen. Het kleinste stukje grond voldoet voor mij. Een vaste voet is wat ik nodig heb, niet meer, U zult het zien. Ik zal ontkenning zaaien en anarchie verspreiden.

Hij gaat weg

ENGELENSCHAREN

Weg van de Heer, onze God, vervloekte verader!

Alle eerbied voor de Wetgever, de Almachtige.