Samenvatting
Bach is populairder dan ooit. Bovendien hebben we het idee dat we Bach ook beter begrijpen dan ooit. Maar is dat eigenlijk wel zo?
In dit boek verdedig ik de stelling dat het onderzoek naar Bach vooral aantoont dat we niets van hem zouden begrijpen als hij voor onze neus zou staan en we in een geanimeerd gesprek met hem zouden raken. Dit imaginaire gesprek vormt de rode draad in een zoektocht die voert langs vele voorbeelden rondom Bachs kunstenaarschap, zijn muzikale taal en symboliek, zijn geloofsleven en zijn wereldbeeld. Hierbij wordt het steeds duidelijker dat de moderne mens in een totaal andere wereld leeft dan Bach en een ingrijpend veranderd zelfbeeld heeft.
Wij begrijpen Bach vooral op een manier die voor òns relevant is en daarom moeten we om Bach te kunnen begrijpen vooral onszelf eerst begrijpen. Het is echter maar zeer de vraag of Bach zichzelf hierin herkend zou hebben. Dat is echter helemaal niet erg: Bachs muziek blijkt juist gebaat bij het doorprikken van de ‘mythe van de tijdloosheid’.