Fragment

… ik zal je dit verhaal fluisteren mijn lief, we moeten stil zijn om de orde niet te verstoren. Er loopt een kevertje over het zand. Of een tor. Hoe heet zo’n beest. Een grote gepantserde geleedpotige van heel vroeger. Het trekt een spoor in het zand. Woef heeft hem ontdekt. Hij blaft en danst om de tor heen. Daan moet erom lachen. Daan is de jongen hier op het strand. En Daan, dat ben ik.
Loes komt eraan en ze roept naar Woef dat hij rustig moet zijn. Papa heeft zijn pijp aangestoken zodra we de auto zijn uitgestapt. Hij heeft bij aankomst het portier van de auto voor mama opengehouden en ze schoof vrolijk en elegant de wagen uit. De Brintabus die mama heeft meegenomen valt uit de mand. Erg is het niet, ze heeft altijd een geel kartonnen pak extra mee. Van alles is er veel.
Uit het zand steken harde grassprieten waar je voorzichtig mee moet zijn, heeft papa gezegd, want je kunt je eraan snijden. Hij noemt het helmgras. We zijn hier met zijn vieren. Vijf wanneer je Woef meetelt en waarom zouden we dat niet doen, Woef is onze beste vriend. Iedere dag spelen we met hem. Zonder hem gaan we er niet op uit.
In deze duinen zal ik dan dus Daan zijn en jij mijn zus Loes. Maar beter nog is dat Loes, jij dus, het buurmeisje is dat naast mij in het zand zakt. Ik draag een korte broek en jij een jurk. Natuurlijk, het is zomerse dag. We voelen de hete zandkorrels rond onze blote benen branden als we het zand raken. De intense warmte koelt pas af wanneer de hitte door onze leden is weggetrokken. Dan is het nog wel warm, maar het brandt niet meer. De warme gloed broeit in onze kinderlijven, het opent ons en speelt een verborgen spel dat later deze dag, de dag waarop zorgeloosheid ons beiden aanraakt, jou en mij verrast met een allereerst zoentje onder een verlegen avondzon.
Ik herinner me van die dag de eerste keer dat ik in je ogen keek, werkelijk naar je ogen keek en mij verbaasde, dat jij ogen had waarin bruin zat en grijs en groen. Meer nog was er het stille gevoel dat jouw ogen niet zomaar ogen waren. Ik zag jouw ogen voor het eerst en wist dat dat iets te betekenen had. Kun je je het zand herinneren waarin jij met de vingers zachtjes harkte, en anders mijn ogen, herinner je je die?
Ik weet nog goed wij …
×