Fragment
Stinkerds
Kevin is in de tuin aan het spelen met Puun. Er verschijnt een bruine poot achter het glas van de schuifpui. (Grrrr) De modderpoot schuift langzaam, met horten en stoten, de schuifpui open. Kevin loopt de huiskamer binnen. Er zitten modderspatjes op zijn gezicht, shirt, broek en haren. Achter hem aan loopt nog een 'bruine beer'. Puun had blond haar, Puun had een schone broek aan en Puun had een schoon shirt aan. Had. Klik. Nee, je moet deze foto niet aan mevrouw Kwispelaar laten zien. Dan word je ontslagen. Kevin pakt weer de deftige, gebloemde damestas uit de kast. Hij doet een beurs in de tas en hangt de tas om zijn nek. "Kom, Puun, we gaan kopen." Hand in hand lopen de twee stinkerds (ze stinken echt) weer door de schuifdeuren naar buiten. Lieve Dagboek, vandaag spelen Pom en Tommy winkeltje in de huiskamer en Puun en Kevin spelen in de tuin met modder. Ik bevind me vandaag tussen twee verschillende werelden in: aan de ene kant de kruidenierswereld en aan de andere kant de natuur. Ik ben vandaag het lijntje tussen de binnen- en de buitenwereld. Ik ben de 'bemoeizuchtige' vaste klant die van beroep kunstenaar is. Die rol past me als gegoten, want een kunstenaar is ook een kruidenier. En de natuur is voor een kunstenaar ´de Moeder van alle kunsten´.
De verdachte sporen
Fragment uit het boek Buitenschoolse Bofkonten, p. 430 en 431.
×