Fragment
Vandaag vieren we de eerste verjaardag van Darís.
Met een taart met één kaarsje erop. Met slingers en ballonnen. Met cadeautjes en 'lang zal ze leven'.
In de gloria.
Hoera.
Er is visite. De opa's en oma's van Darís komen hun kleinkind feliciteren met haar eerste verjaardag. Er zijn ooms en tantes die cadeautjes geven, en neefjes en nichtjes die met taartjes mee-eten en met Darís willen spelen.
Ik hoor de feestgeluiden. Ik hoor het gelach en het geroezemoes, familieleden die elkaar begroeten.
Er zijn mensen die mij feliciteren met de verjaardag van mijn dochter.
---
Maar wie denkt er vandaag aan Dolores, het is toch ook háár kind dat vandaag jarig is?
Voor haar geen taart. Voor haar geen mooi ingepakt cadeau met een roze strik eromheen om in de armpjes van Darís te leggen.
Geen felicitaties van familieleden.
Geen In-de-Gloria.
Geen Hoera.
Waarschijnlijk zelfs geen troostende hand op haar schouder.
Aan de andere kant van de wereld zit zij nu helemaal alleen, en met lege handen, aan haar jarige kind te denken.
---
Ik zou willen gillen en stampvoeten, als een kind dat niet begrepen wordt en wanhopig geworden is.
Ik zou al deze mensen mijn huis uit willen sturen en heel hard willen huilen.
Maar ik doe dat allemaal niet.
Met een glimlach neem ik de felicitaties in ontvangst. Ik serveer stukken taart en ik eet mee. Niemand merkt dat het me niet smaakt.
Ik speel toneel.
×
Thuiswinkel Waarborg