Fragment
Hij heeft nu spijt dat hij niet had doorgevraagd.
Er komt een uitspraak van Proust bij hem op waarover hij en zijn medestudenten in een werkcollege heftig hadden gediscussieerd. In gezelschap gedragen wij ons naar hoe we menen dat anderen ons zien. Hij was in verwarring geraakt.
Mijn zelf wordt gedefinieerd door anderen…
Alsof hij een klap in zijn gezicht kreeg. Waar is dan zijn eigen eigenheid?
Het antwoord bleek inderdaad van moment tot moment te verschillen, afhankelijk van wie bij hem was.
Verwarrend om jezelf niet eenduidig te kunnen beschrijven onafhankelijk van anderen.
Toen hij verderop in zijn studie de dichter Walt Whitman leerde kennen, was hij opgelucht. Die schreef eind 19e eeuw: 'I am large, I contain multitudes'. De puzzelstukjes van het leven maken nooit een compleet plaatje, maar ze vormen verschillende bouwwerken die niet af zullen zijn.
×