Fragment
(DEEL VAN EEN HOOFDSTUK)
....... Vervolgens mag het kindje niet huilen. We zeggen het vaak letterlijk “niet huilen” en “ssssjjt, stil maar” of “al klaar”. Onbewust en vaak troostend bedoelt, maar realistisch gezien, bepalen wij voor het kind wat het mag voelen, hoe lang en hoe en wat het mag uiten en hoe.
Wat goed is en wat fout, dat ze verplicht dankbaar voor iets moeten zijn, soms letterlijk onbewust zeggen wat ze moeten voelen, dat ze een ander niet mogen straffen maar zelf wel gestraft mogen worden, wat ze wel en niet moeten, wat mooi is en wat lelijk, wat ze moeten geloven tot aan wat geluk ‘is’ en brengt en wat niet.
Als we goed kijken, komt daar ‘alles’ naar voren vanuit onze 'eigen’ ervaringen, gevoelens, conditioneringen en overtuigingen.
Daar komen we ook op het pijnlijke punt waar het pijnlichaam al ontstaat en het rugzakje al begint te vullen en waar laag na laag over onze echte ik wordt gedrapeerd.
Het gaat vanaf dan door en door en door, want vervolgens komen de maatschappij en alles er ook nog overheen, met alles wat 'hoort en moet'.
Daar zag ik alles samenvallen.
Alles wat ons is aangeleerd, verwarringen ook, alle lagen en conditioneringen die ons nu juist opbreken. Het begin van gevoelens wegstoppen, schaamte, dingen die niet ‘horen’. Geen raad met gevoelens weten en ze totaal niet willen accepteren, ze voelen en doorstaan, in plaats van ze gelijk te moeten veranderen.
Allerlei onbewust leed en aangeleerde overtuigingen, die we nu juist weer moeten zien te helen en doorbreken, anders moeten leren ervaren en accepteren. Gelukkig kan dat en ga ik laten zien hoe.........
(DEEL VAN EEN ANDER HOOFDSTUK)
...... Ergens als we oud zijn of bijna dood gaan, beseffen we dat we helemaal niet ‘geleefd’ hebben, maar spullen hebben verzameld en dat we altijd over van alles ontevreden zijn geweest en verstrikt hebben gezeten in een zoektocht naar geluk, maar zonder resultaat (of eigenlijk te laat).
“Hoe heb jij het leven ervaren?”.
“Nou, zoiets als spoorzoekertje?
Ik heb een mooie, maar vaak teleurstellende zoektocht gehad naar geluk, maar helaas nooit echt gevonden. Ik heb WEL heel veel spullen verzameld onderweg! Helaas blijken die nu enkel geleend, want ik kan ze niet meenemen als ik dood ben straks”.
Dat is toch niet hoe we willen eindigen...?
Een mooie quote/oneliner, welke Boeddha ooit gezegd zou hebben is:
“Life is suffering”. Oftewel het leven is pijn lijden.
Dat klinkt nog eens gezellig, maar het is niks negatiefs. Het is als Yin en Yang. De altijd twee kanten van elke medaille. Wat ik eerder ook al noemde, het een kan niet zonder het ander. Als de medaille één kant had, zou hij niet bestaan. De ene kant kan gewoonweg niet zonder dat er een andere kant aan zit. Niet zozeer een negatieve kant, maar gewoon een keerzijde.
Zoals ik in het begin al noemde.......
×
Thuiswinkel Waarborg