€ 32,95

ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Een half jaar met drie onderbroeken. Speciale KLEUREN uitgave.

De Pacific Crest Trail 4600 kilometer wandelen, van Mexico naar Canada.

André en Lian de Jel • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Speciale KLEUREN uitgave met foto's en kaarten.

    "Een schitterend, indrukwekkend verhaal. Een prachtig boek om te lezen voor mensen die van uitdagingen houden. “De ultieme uitdaging” had ook een mooie titel voor dit boek kunnen zijn” J. Ridderhof

    Iedereen heeft een verhaal.

    Dit is ons verhaal van onze belevenissen op de Pacific Crest Trail.
    4600 km wandelen dwars door de wildernis van Amerika. Van Mexico naar Canada. Het is een verhaal vol passie, avontuur, liefde, hoop, humor, angst, uitputting, pijn, verdriet, euforie, verwondering en inspiratie. De hoofdstukken wisselen qua perspectief. Het ene verhaal wordt door de ogen van André beleefd. Het volgende door die van Lian. Het levert een boeiend verhaal op van twee verschillende mensen die samen de meest prachtige avonturen beleven.

    “Diep respect. Ik werd hier volledig ontroerd en stil van.
    Een grote achtbaan van avonturen en emoties.” A. Tak

    “De pure kracht van doorzetten en overwinnen.
    Een en al inspiratie. Wat een karakters.” C. Embrechts
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 148mm x 210mm
    Aantal pagina's : 287
    Uitgeverij : Friendly Hiker
    ISBN : 9789463455619
    Datum publicatie : 01-2019
  • Inhoudsopgave
    13 Proloog
    19 Woestijn
    20 Waar beginnen we aan...
    24 Black out
    30 Woestijn bloemen
    35 Trail Magic
    42 Morning Star en CookieMonster
    47 Soppen
    52 Contrasten
    57 De cocon
    60 Junkies bij McDonald’s
    64 De oase
    66 Op welke slang zal Lian stappen?
    69 Ghost town
    73 Casa de Luna
    78 Mission to Mars
    83 De Vortex
    91 Grote hoogte
    92 Beer in de nacht
    95 Mount Whitney
    99 Euforisch
    101 Uitgehold van binnen
    107 The Ravens
    110 Redding in de sneeuw
    116 Het ochtendritueel
    120 Pure wildernis
    124 Zomer in Yosemite National Park
    130 Bzzzzzzzzzzzzz
    134 De atoombom
    139 Bloemen en nog eens bloemen
    143 Brandgevaar
    144 Hiker Hunger
    148 Intensive care
    152 Heb je mijn dealer gezien?
    155 Geen eten en nu?
    160 Dikke wolken pakken zich samen
    164 Woehoe!! Halverwege!!
    169 Rottende eieren
    174 Zijn dat kangoeroes?
    179 Onverwachte liefde
    184 Kaneel en beren gaan niet samen
    187 De redding nabij
    191 De pancake challenge
    195 Mind Games
    199 Vulkanen
    200 Vallende sterren
    205 Groene eilanden in een zwarte zee
    210 Grijze kameleons
    214 Diepe donkere gedachten
    218 Bridge of the Gods
    223 Herfst
    224 Iiiiii, krrraaaakk, whoeshhh, BOEM!
    227 Kemphanen op een berg
    231 Trouwen met regenbogen
    238 Helden
    242 Alsof je in een schilderij wandelt
    245 Geisha Girl
    250 Extreem gewichtsverlies
    253 Zwartharig monster
    255 Dag lieve angels
    261 De laatste loodjes
    267 De achtbaan
    273 Canada
    278 Nawoord
    281 Kaarten
  • Reviews (9,2 uit 5 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    14-02-2020
    Een pakkend verhaal.
    Het boek is ontzettend leuk en luchtig geschreven. De schrijfstijl is zo heerlijk geschreven dat als je je ogen dicht doet, dat je het het gevoel hebt of jezelf meeloopt met de tocht. Jammer dat ik het in een weekend heb uitgelezen. De film op YouTube is dan ook een aanrader. Mijn advies is eerste boek lezen en dan de film kijken. Kan niet wachten op deel twee.

       Schrijfstijl uit het hart
       Pakkend en spannend

    Geplaatst door uit Roosendaal , leeftijd 50-59
    Waardeert het boek met een 9.5 uit 10


    20-12-2019
    Heerlijk geschreven
    Erg toegankelijk en wat een belevenissen. Proficiat met het behalen van de tocht en dat jullie al die boeiende verhalen met ons willen delen!

       prachtige foto\'s en kaarten
       zeer boeiend en inspirerend

    Geplaatst door uit Deurne, België , leeftijd 20-29
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    04-04-2019
    Avonturen op de PCT
    Mooie uitgave met eigen foto's. Prachtige verhalen over avonturen die zij hebben beleeft op hun voettocht door de Verenigde Staten die zo anders was dan de mijne, maar tegelijkertijd zo herkenbaar! Super leuk om te lezen, en omdat ik de schrijvers ken, herken ik hun ook helemaal terug in het boek.

       Goed beeld over avonturen op de PCT
       Persoonlijk

    Geplaatst door , leeftijd 30-39
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    20-03-2019
    Prachtig verhaal
    Weinig boeken laten bij mij lang een indruk achter maar dit verhaal heeft mij nog dagen bezig gehouden. De positieve benadering bij alles wat ze meemaken, geeft mij stof tot nadenken over mijn eigen keuzes in het leven. Een top boek !

       Mooi opbouwend verhaal. Sterk einde
       Puur, authentiek, mooie avonturen
       4 dagen levertijd

    Geplaatst door uit Antwerpen , leeftijd 20-29
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    19-03-2019
    Prachtig reisverhaal
    Een prachtig boek. Mooi geschreven reisverslag van de pacific trail 4600 km tocht. Geeft je mooie indrukken van de ontberingen, kracht en emotie om deze barre tocht te volbrengen. Zeker een aanschaf wasrd. Ook voor niet lange afstand wandelaars.

       Mooi reisverslag
       Prachtige foto\'s en illustratie

    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 50-59
    Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

€ 32,95

niet beschikbaar

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

Stukje uit hoofdstuk: Op welke slang zal Lian stappen?
“Wooow! Weer een!”, roep ik verschrikt. Ik loop achter Lian en ondanks de warmte ben ik zeer alert. Stokstijf staan we naast de slang. “Moeten we nu bewegen of niet?”, vraagt ze me. Tja, dat weet ik ook niet precies. Hij zit nog op aanval afstand van haar enkel. “Als ik nu eens in slow motion een stap naar voren doe?”, zegt ze zenuwachtig. Pfff, hij blijft maar ratelen. Weet ik veel. Slangen zijn mooi, maar ik ben zeker geen expert als Freek Vonk die er constant bovenop wil duiken. Ik heb er niet echt verstand van. Langzaam tilt ze haar voet op en zet hem een stukje naar voren. Het geratel uit het bosje neemt in volume toe, maar er gebeurt verder niets. Ik moet er ook nog langs. “Laten we wat stenen naar de grond gooien, vlak voor hem. Slangen kunnen niet horen en misschien gaat hij door de trillingen in de grond wel weg.” We gooien wat stenen, stampen met onze voeten en gelukkig kruipt hij op een gegeven moment inderdaad weg. Met een gerust hart kunnen we verder.

Stukje uit hoofdstuk: Beer in de nacht
De volle maan komt op. Het is een prachtig schouwspel om zo die rode bol omhoog te zien komen. Het is nog niet helemaal donker. Hoewel de zon niet meer zichtbaar is, hebben de heuvels en de bergen in de verte een mooie paarsoranje gloed. Het is zeven uur ’s avonds en met goede moed verlaten we Kennedy Meadows. We beginnen aan de eerste tien kilometer richting de Sierra Nevada. De maan klimt hoger en hoger. Het paars maakt plaats voor diepe blauwgrijze tinten. De details van de bergen verdwijnen. Onze hoofdlampen zetten we niet op. Er is voldoende maanlicht om het pad en alles om ons heen goed te kunnen zien. We klimmen langzaam omhoog. Alle andere hikers overnachten in Kennedy Meadows en het is stil en vredig. Sereen bijna. Schaduwen spelen om ons heen. Er is geen afleiding in dit zwart-witte landschap.

Een takje breekt en er is geritsel. Lian is ineens heel alert. “Ik hoor iets. Daar! Er beweegt iets!”, roept ze. Recht voor ons, in een kommetje, zien we een schaduw bewegen. Het hobbelt onze richting op. In dit licht zien we genoeg om te wandelen, maar we kunnen het niet goed onderscheiden. “Geen idee wat het is. Laten we onze lampen aanzetten”, zeg ik. We halen de lampen uit de zijvakken van de rugzakken, zetten ze op onze hoofden en doen het licht aan. “Een beer!”, roept Lian verschrikt uit. Een forse, zwarte beer met brede schouders kruist ons pad en laat een diep gegrom horen. Hij is behoorlijk dichtbij gekomen en zijn contouren zijn goed te zien. We schijnen onze bundels in zijn gezicht. Zijn pupillen staan wijd open en reflecteren het licht terug. Alsof het twee grote, lichtgevende glazen knikkers zijn. We kijken hem strak aan. Hij kijkt op dezelfde manier terug en alle drie staan we stil, bevroren in het moment.

Fragment uit: Mount Whitney
In mijn hoofd is mijn besluit al genomen, maar zij zijn zich nog van niets bewust.
Halverwege de berg stoppen we. André kijkt mij aan. Hij ziet dat er iets niet in orde is. “Wat is er meisje?”, vraagt hij bezorgd. “Het gaat niet. Ik voel me helemaal leeg van binnen en ik weet niet waar het door komt.” Hij doet zijn rugzak af en zet die naast me neer. Hij hurkt en pakt wat te eten voor me. Zoete snoepjes, Jelly Beans. Ik stop er een paar in mijn mond en begin te kauwen. Hij reikt me een flesje water aan. Cloud Rider is ondertussen ook gearriveerd en we schakelen over naar het Engels. “Alles okay, CookieMonster?” Ik schud nee. André kijkt me onderzoekend aan. De zoete snoepjes doen hun werk. Blijkbaar had ik inderdaad wel wat extra energie en water nodig. Maar het algemene gevoel van malaise is niet weg. Ze willen graag omhoog. Hoe moet ik het hen nu zeggen? Even dwarrelt deze gedachte in mijn hoofd, maar uiteindelijk kijk ik ze aan en zeg: “Mannen, ik denk niet dat ik verder kan gaan.” Het is even stil, het moet inzinken. “Ik denk dat het voor mij onverantwoord is om verder te gaan.” Ik leg hen uit hoe ik me voel en dat mijn hoofd niet op de plek is waar hij hoort te zijn bij een beklimming. Zeker niet als we straks, zonder pikkel, een steile besneeuwde wand moeten trotseren. Als we daar onderuit gaan...

Stukje uit: Redding in de sneeuw
“Wat zeg je?”, roept Lian vanuit de verte. Vanaf mijn kompas kijk ik omhoog. “Ik zeg niets!”, roep ik terug. Ze staat stil en luistert. Haar hoofd veert ineens omhoog. “Ik hoor iemand roepen!” Mijn arm zakt naar beneden. Roepen? Nu? In deze omstandigheden? Zal de wind wel zijn. Ik hoor niets. Ze wijst: “Het komt daar vandaan!” Met mijn voeten maak ik een groot kruis in de sneeuw in de hoop dat punt straks nog terug te kunnen vinden. Samen gaan we in de richting waar ze heen wijst. Nu hoor ik het ook; een vaag geroep. We kijken goed om ons heen en zien uiteindelijk in de verte een jonge vrouw de berg af rennen. Ze blijft maar roepen en roepen en komt recht op ons af. De angst is op haar gezicht te lezen als ze bij ons aankomt. De pupillen van haar ogen staan wijd open. “Wat ben ik blij jullie te zien!”, zegt ze.

Ze is nat van de smeltende sneeuw en van het zweet. Haar open trailrunners zijn niet waterdicht waardoor ze drijfnatte voeten heeft. Ze heeft het behoorlijk koud. “Hoe heet je?”, vraagt Lian. “Sweetums”, antwoordt ze met een bleek gezicht. “Hoi, Sweetums. We hadden hier in deze omstandigheden niemand verwacht. Is alles oké?”, vraagt Lian, terwijl ze een arm om haar heen slaat. “Ik zoek jullie al een hele tijd! Ik ben alleen en het begon te bliksemen. Ik was bang om geraakt te worden en wist niet goed wat ik moest doen. Ik zag jullie sporen en ben als een gek gaan rennen om jullie in te halen.” In een sneltreinvaart komen haar woorden eruit. Ze haalt snel adem en gaat verder: “Maar na de pas ben ik de sporen kwijt geraakt. Ik kon het pad ook niet vinden en ben maar naar beneden gaan lopen. In de hoop jullie te vinden. Ik ben al een half uur aan het roepen.”

Ze is duidelijk overstuur. Lian praat met haar en stelt haar gerust.Ik kijk dit zo aan. Ze is uitgeput, verward en steenkoud. Als ik dit zo laat gaan is ze morgen misschien verleden tijd. Ondertussen heb ik het kompas er weer bij gepakt. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen