Een klein deurtje dat weer open kon

een waargebeurd verhaal over lange tenen, arrogantie, machtsmisbruik en misplaatste solidariteit in de gezondheidszorg. en instanties die met de rug naar de patiënt toe staan.de eenzame patiënt aan zijn lot overlatend.

Herman Raaphorst • Boek • paperback

• Samenvatting
  In de vaart van zijn leven wordt de schrijver geconfronteerd met zijn vergankelijkheid. Zijn rotsvaste vertrouwen in de medische wereld en de artsen in het bijzonder loopt ernstige averij op. Hij is niet degene waar het om draait. Niet de patiënt is belangrijk maar het wel en wee van de artsen is dat. Hij komt terecht in een malle molen vol arrogantie, lange tenen, machtsmisbruik en een dodelijke onderlinge solidariteit. En dan moet hij zijn ernstige ziekte ook nog zien te overleven.
  
  Drs. Can Kumru (NBD|Biblion recensie)
  De auteur is tevens de hoofdrolspeler in dit waargebeurde verhaal over een persoon die als diagnose longkanker krijgt en het bijna niet overleeft door de collectieve zelfingenomenheid van diverse Nederlandse longartsen. Dit boek legt feilloos de vele vooroordelen bloot waaraan artsen zich (onbewust) aan schuldig maken en probeert een hart onder de riem te steken voor iedereen die zichzelf onbegrepen voelde in zijn of haar strijd tegen de machtige medische wereld. Een second opinion voelt bijna als een doodzonde en ondergraaft het vertrouwen van de behandelende arts. Nadat de hoofdrolspeler deze keuze heeft gemaakt, begint zijn zoektocht naar hulp en acceptatie, terwijl de medische wereld hem al heeft opgegeven. In detail beschrijft hij zijn ervaringen, waardoor je als lezer als het ware wordt meegenomen in zijn wereld. Wonder boven wonder overleeft hij zijn ziekte; bijna tien jaar na de diagnose is hij nog steeds in leven. Voorzien van enkele zwart-witfoto's.
• Productinformatie
  Binding : Paperback
  Distributievorm : Boek (print, druk)
  Formaat : 145mm x 210mm
  Aantal pagina's : 244
  Uitgeverij : HerB
  ISBN : 9789081953009
  Datum publicatie : 08-2012
  
• Inhoudsopgave
  Een verhaal over ernstig ziek zijn en door artsen gebruikt worden voor hun trials. Er is een hierarchie in de medische wereld die voor veel patiënten verborgen blijft. Als de schrijver door krijgt dat er iets niet klopt en door middel van een 2nd opinion probeert een duidelijker beeld te krijgen van wat er aan behandeling mogelijk is om te overleven, wordt hij aan zijn lot overgelaten. De ultieme minachting van een patiënt.
• Reviews (9,2 uit 6 reviews)
  Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

  
  

  02-09-2015
  Een medische thriller
  Een klein deurtje dat weer open konEen eerste reactie na het lezen van dit boek was: dit moet een medische thriller zijn! Ofschoon goede, kundige artsen de norm zijn in Nederland, zijn er ook patiënten die de dupe worden van medisch misgrijpen. In dit boek schetst Herman Raaphorst zijn onthutsende ervaringen met verscheidene artsen die de ethische normen van hun welwillende vakgenoten niet lijken te delen. In de kracht van zijn middelbare leven wordt de auteur volkomen onverwacht geconfronteerd met een ernstige vorm van longkanker. Vanaf dat moment raakt zijn leven in de greep van medische malversaties, valse loyaliteiten, leugens en dramatisch geklungel. Hoewel de diagnose al niet op elegante wijze tot stand was gekomen, stemt de auteur in met het verzoek om tijdens zijn behandeling als proefpersoon te fungeren in wetenschappelijk onderzoek. Dat besluit zal later bijna tot zijn ondergang leiden. Wanneer hem na een twijfelachtige gang van zaken wordt verzekerd dat hij nog ten hoogste een jaar te leven heeft, verzoekt de auteur om een second opinion; een basisrecht in ons land. Niettemin reageert zijn behandelaar overdreven geagiteerd, hetgeen bij de patiënt vooral verbazing oproept; waarom zou een arts daar zo moeilijk over doen? Nog verbaasder is hij na de second opinion, wanneer blijkt dat hij geen longarts meer kan vinden die hem nog wil helpen nu uit aanvullende diagnostiek is gebleken dat levensreddend ingrijpen nog mogelijk zou zijn. Naiviteit maakt noodgedwongen plaats voor ontsteltenis en de auteur besluit om te gaan vechten; tegen de weigerartsen die hem met rare argumenten de juiste behandeling onthouden – “dan moet de chirurg zo zitten peuteren” – en ondanks de lafhartige houding van artsen die hem niet durven te redden uit het netwerk van hun malverserende collega’s. Aangewezen op hulp in het buitenland, komt hij door een samenloop van gebeurtenissen terecht in een Duitse, gespecialiseerde kliniek waar zijn leven wordt gered met een negen uur durende operatie. Later zullen de Nederlanders daar nog schande van spreken, alsof zij willen beweren dat een levensreddende operatie nooit een optie had mogen zijn. Deze houding bevreemdt de auteur zo enorm dat hij tot op de bodem wil uitzoeken wat hem nu eigenlijk is overkomen. Het levert een ontluisterend beeld op van wat een argeloze patiënt kan overkomen. Wanneer de auteur uiteindelijk via een juridisch traject op zoek gaat naar een klein stukje gerechtigheid, ondervindt hij eenzelfde afwijzende houding als in het medische circuit; men belooft veel maar wil, durft of kan niet, is gebonden aan valse loyaliteiten en doet alsof men gek is. Het is dan ook de auteur zelf die door de juridische onwil heen weet te breken, met als gevolg dat de tuchtcommissie genoodzaakt is om zijn opponent een waarschuwing te geven; voor de overlevende een schrale troost, zeker gelet op het feit dat de betrokken artsen hem nog altijd hulp weigeren. De moraal van dit boek is zeker niet dat alle artsen kwaadwillend zijn, ook is het niet gericht op sensatie. De diepere boodschap is dat een ieder zelf grondig zijn huiswerk moet doen zodra zijn leven in het geding komt. Een verhaal als dit kan immers iedereen overkomen, hetgeen door Herman Raaphorst aldus wordt samengevat: Chi pecora si fa, il lupo mangia (wie zich tot schaap maakt, wordt door de wolf gegeten). Mensen met slechte bedoelingen kom je nu eenmaal tegen in elk domein van het leven en daar vormt de artsenij helaas geen uitzondering op.
  
  

     Genuanceerd
     Helder
  
  Geplaatst door Courdo Pub uit Groningen
  Waardeert het boek met een 10 uit 10

  ---

  
  

  17-12-2014
  Medische thriller
  Een eerste reactie na het lezen van dit boek was: dit moet een medische thriller zijn! Ofschoon goede, kundige artsen de norm zijn in Nederland, zijn er ook patiënten die de dupe worden van medisch misgrijpen. In dit boek schetst Herman Raaphorst zijn onthutsende ervaringen met verscheidene artsen die de ethische normen van hun welwillende vakgenoten niet lijken te delen. In de kracht van zijn middelbare leven wordt de auteur volkomen onverwacht geconfronteerd met een ernstige vorm van longkanker. Vanaf dat moment raakt zijn leven in de greep van medische malversaties, valse loyaliteiten, leugens en dramatisch geklungel. Hoewel de diagnose al niet op elegante wijze tot stand was gekomen, stemt de auteur in met het verzoek om tijdens zijn behandeling als proefpersoon te fungeren in wetenschappelijk onderzoek. Dat besluit zal later bijna tot zijn ondergang leiden. Wanneer hem na een twijfelachtige gang van zaken wordt verzekerd dat hij nog ten hoogste een jaar te leven heeft, verzoekt de auteur om een second opinion; een basisrecht in ons land. Niettemin reageert zijn behandelaar overdreven geagiteerd, hetgeen bij de patiënt vooral verbazing oproept; waarom zou een arts daar zo moeilijk over doen? Nog verbaasder is hij na de second opinion, wanneer blijkt dat hij geen longarts meer kan vinden die hem nog wil helpen nu uit aanvullende diagnostiek is gebleken dat levensreddend ingrijpen nog mogelijk zou zijn. Naiviteit maakt noodgedwongen plaats voor ontsteltenis en de auteur besluit om te gaan vechten; tegen de weigerartsen die hem met rare argumenten de juiste behandeling onthouden - “dan moet de chirurg zo zitten peuteren” - en ondanks de lafhartige houding van artsen die hem niet durven te redden uit het netwerk van hun malverserende collega’s. Aangewezen op hulp in het buitenland, komt hij door een samenloop van gebeurtenissen terecht in een Duitse, gespecialiseerde kliniek waar zijn leven wordt gered met een negen uur durende operatie. Later zullen de Nederlanders daar nog schande van spreken, alsof zij willen beweren dat een levensreddende operatie nooit een optie had mogen zijn. Deze houding bevreemdt de auteur zo enorm dat hij tot op de bodem wil uitzoeken wat hem nu eigenlijk is overkomen. Het levert een ontluisterend beeld op van wat een argeloze patiënt kan overkomen. Wanneer de auteur uiteindelijk via een juridisch traject op zoek gaat naar een klein stukje gerechtigheid, ondervindt hij eenzelfde afwijzende houding als in het medische circuit; men belooft veel maar wil, durft of kan niet, is gebonden aan valse loyaliteiten en doet alsof men gek is. Het is dan ook de auteur zelf die door de juridische onwil heen weet te breken, met als gevolg dat de tuchtcommissie genoodzaakt is om zijn opponent een waarschuwing te geven; voor de overlevende een schrale troost, zeker gelet op het feit dat de betrokken artsen hem nog altijd hulp weigeren. De moraal van dit boek is zeker niet dat alle artsen kwaadwillend zijn, ook is het niet gericht op sensatie. De diepere boodschap is dat een ieder zelf grondig zijn huiswerk moet doen zodra zijn leven in het geding komt. Een verhaal als dit kan immers iedereen overkomen, hetgeen door Herman Raaphorst aldus wordt samengevat: Chi pecora si fa, il lupo mangia (wie zich tot schaap maakt, wordt door de wolf gegeten). Mensen met slechte bedoelingen kom je nu eenmaal tegen in elk domein van het leven en daar vormt de artsenij helaas geen uitzondering op.
  
  

     Indringend
     Aangrijpend
  
  Geplaatst door CourdoPub uit Nederland
  Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

  ---

  
  

  15-10-2013
  Een klein deurtje dat weer open kon van Herman Raaphorst
  Herman Raaphorst vertelt zijn verhaal als hij in 2001 de diagnose longkanker krijgt en het bijna niet overleeft door de collectieve zelfingenomenheid van diverse Nederlandse longartsen. Dit boek legt feilloos de vele vooroordelen bloot waaraan artsen zich (onbewust) aan schuldig maken en het probeert een hart onder de riem te steken voor iedereen die zichzelf onbegrepen voelde in zijn of haar strijd tegen de machtige medische wereld. Een second opinion voelt bijna als een doodzonde en ondergraaft het vertrouwen van de behandelende arts. Nadat de hoofdrolspeler deze keuze heeft gemaakt, begint zijn zoektocht naar hulp en acceptatie, terwijl de medische wereld hem al heeft opgegeven. In detail beschrijft hij zijn ervaringen, waardoor je als lezer als het ware wordt meegenomen in zijn wereld. Wonder boven wonder overleeft hij zijn ziekte; bijna tien jaar na diagnose is hij nog steeds in het leven. Een waargebeurd verhaal over rancune, intriges en een levensgevaarlijke, onderlinge solidariteit in de medische wereld. Zijn motto: wie zich als een schaap gedraagt, zal door de wolf gegeten worden.
  
  

  
  Geplaatst door Esther Peressoni van de stichting Longkanker Nederland
  Waardeert het boek met een 8.5 uit 10

  ---

  
  

  14-02-2013
  Prima
  een goed boek en zeker voor vele die ook op deze manier tegen een muur aan lopen knok voor je zelf geef niet op!
  
  

     een prettig duidelijk boek
     goed
  
  Geplaatst door Greet uit Voorburg , leeftijd 60-69
  Waardeert het boek met een 8 uit 10

  ---

  
  

  07-02-2013
  geweldig en duidelijk
  het is een aangrijpend boek wat goed geschreven is en zeker voor mensen die tegen deze ziekte vechten.
  
  

     makelijk leesbaar
  
  Geplaatst door greet uit Voorburg , leeftijd 60-69
  Waardeert het boek met een 9 uit 10

  ---

  
  

  12-09-2012
  Gisteren ontving ik Uw boek en vandaag heb ik er korte tijd in kunnen lezen. In tegenstelling tot veel verslagen van patienten over hun eigen ziekten, behandelingen, artsen en ziekenhuizen is Uw boek erg goed geschreven. Het leest dan ook heel plezierig en het verhaal dat U te vertellen heeft komt mij zeer bekend voor. Heel veel van mijn collegas gaan compleet op tilt als de patient vraagt om een second opinion. Dat wordt beschouwd als een gebrek aan vertrouwen in de kundigheid van de betrokken arts. Maar in feite moet iedere patient het recht hebben om voor zijn eigen bestaan, zijn eigen Ieven, te kunnen vechten en ik vind dat behandelend artsen daar dan ook aan moeten meewerken. Wellicht kan dit probleem een onderwerp zijn voor een column in de naaste toekomst. Ik hoop dat het medisch gezien met U goed zal blijven gaan en dat U de gelegenheid krijgt om Uw negatieve ervaringen met artsen en ziekenhuizen te kunnen verwerken en zo mogelijk te vergeten. U het allerbeste toewensend en U dankend voor Uw boek
  
  

  
  Geplaatst door Prof. Dr. B. Smalhout
  Waardeert het boek met een 10 uit 10