€ 19,95

ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Ik zoek... een knuffelmoeder, antwoorden en mezelf

Ik groeide op in een gezin met autisme

Wendy Dé • Boek • paperback

  • Samenvatting
    "Als je van je moeder niet de liefde krijgt die je zo graag wilt voelen, dan moet je wel een slecht mens zijn…”
    Veertig jaar lang twijfelde Wendy aan zichzelf. De woorden eenzaamheid, schaamte en emotionele verwaarlozing zijn haar niet vreemd. Omdat ieder gezinslid op zijn eigen eiland leefde, ging Wendy naarstig op zoek naar liefde, aandacht en een knuffelmoeder. Er was echter één probleem, ze wist niet of ze hier wel recht op had. Door autisme aan meerdere gezinsleden te koppelen kan ze langzaam haar diepgewortelde overtuiging loslaten.
    Op indringende wijze neemt ze jou als lezer mee in haar proces van zoeken, ontdekken en vinden.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 148mm x 210mm
    Aantal pagina's : 198
    Uitgeverij : Niet bekend
    ISBN : 9789082628012
    Datum publicatie : 08-2018
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (0 uit 0 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

€ 19,95

niet beschikbaar

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

Ik weet niet beter of ik snakte naar liefde, naar een aanraking, een knuffel, een streling over mijn wang. Ik wilde gezien en gehoord worden, een aai over mijn bol krijgen en gerustgesteld worden. Man o man wat wilde ik graag voelen dat ik gewenst was, dat ik een mooi mens ben, dat ik bij mijn ouders terecht zou kunnen als er wat was. Wat ik intens miste was een veilig thuis. Een thuis waar ik kon zijn wie ik was, waar ik mezelf kon ontdekken, mijn identiteit kon ontwikkelen en waar ik zo nodig uit mijn dak zou kunnen gaan. Een thuis waar ik zou leren ruziemaken, boos te worden, om te gaan met welke emotie dan ook. Ja, soms was er die boosheid, maar die vond in mezelf plaats. Soms was er dat verdriet maar niemand mocht het zien, en dan die oprechte lach en dankbaarheid, die er heel soms per ongeluk uitkwam… het was te overdreven en ik werd ingedamd.

Er was thuis bijna geen communicatie, ik heb nooit het idee gehad dat ze wisten wie ik was. Als ik een keer wat vroeg kwamen er van die nietszeggende antwoorden en als ik een keer meedeelde wat ik voelde werd dit weggelachen, het mocht er niet zijn. Ik heb me enorm eenzaam en leeg gevoeld en was steeds weer op zoek naar liefde, naar aandacht, naar onvoorwaardelijkheid. Ik wilde zo graag dat er van mij gehouden werd, maar kon dit nergens vinden.

Die eenzaamheid heeft aan me gevreten, net als die enorme leegte, schaamte en schuld die ik voelde. Schaamte omdat ik blijkbaar zo’n slecht mens was waar men niet van kon houden. Als je eigen moeder je niet aanraakt dan moet je immers afstotelijk zijn. Schaamte en schuld voor het feit dat ik bestond en hen geld kostte. Hoe zeer ik ook mijn best deed, ik was niet de ideale dochter. Ik heb zo op mijn tenen gelopen om het goed te doen, om goedkeuring te krijgen, om mijn bestaan te rechtvaardigen en om liefde te mogen ontvangen, maar het mocht niet baten. Alles wat ze me opdroegen deed ik. Ik hielp mee met klusjes, ging op tijd naar bed, was rustig, maakte geen rotzooi en wat al niet verder. Niks van dit alles leverde een vorm van liefde op en ik concludeerde dat ik faalde als dochter. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen