Fragment
Waar OPA vandaan kwam is een verhaal die slechts weinigen kennen, belangrijker is, is dat hij er ineens was. Als een donderwolk die ineens aan een heldere hemel verschijnt. Ineens zat hij daar. Op het bankje bij het veldje waar mijn vrienden en ik altijd voetbalden. Een klein ventje, niet al te opvallend. Kaal koppie met een witte rand eromheen. Ik vergelijk het altijd met nesthaar. Als hij te lang niet naar de kapper is geweest, wappert het als dons om zijn kale knikker heen. Zijn lange kin vormt een vreemd contrast met zijn korte dikke neus. Hij heeft altijd een stoppelbaard van een dag of twee oud. Hoe hij dat voor elkaar krijgt is me een raadsel. Ik heb hem nog nooit gladgeschoren gezien of met een baard die ouder kan zijn dan twee dagen. Opvallend zijn, zijn kleine diepliggende oogjes met daarboven twee dotten van wit grijze wenkbrauwen.
Zijn kleding is altijd hetzelfde. Een donkerblauwe stoffen broek met daarboven een wit overhemd en rode bretels. Ja, OPA is een Nederlander, en dat steekt hij niet onder stoelen of banken.
OPA heeft overal altijd een mening over. Je kunt niets doen en geen onderwerp aansnijden zonder dat OPA je op zijn mening trakteert. Dit in combinatie met zijn nogal botte manier van dingen benoemen en bespreken, maakt van OPA een mannetje die het best zou staan in een museum voor , heel snel te vergeten, oudheden.
×
Thuiswinkel Waarborg