Fragment
Op de boot stappend in Lauwersoog begint het gevoel van los laten al. En hoe verder ik de Waddenzee op kom, hoe meer ik los laat, hoe meer ik los kom, hoe ruimer het in mijn hoofd wordt.
Ik ben op alle Waddeneilanden geweest. Het los laten en los komen lukte op Terschelling (op de Boschplaat) een beetje. Maar terugkomend op Schier wist ik: Hier laat ik los, hier kom ik los, hier ervaar ik de ruimte. Dit is mijn eiland, hierheen zal ik telkens terugkeren.
Wanneer ik door de straten (Streken) van Schiermonnikoog loop of fiets, voel ik me thuis. Gaande langs de huizen en huisjes voel ik me ermee verwant. Een oergevoel! En ik kom los. Waar ik ook slaap op het eiland, bij mensen thuis of in een huisje… ik voel me thuis. Meteen.
×