Fragment
De dorpsraad stond er, vijf figuren, hun gezichten streng verlicht door het vuur. Voor hen knielde een kind.
Elara verstijfde. Het meisje met de pop.
Haar handen waren gebonden, maar ze huilde niet. Haar mond bewoog, maar geen geluid ontsnapte. Alsof de stilte haar al had opgeslokt.
“Wat doen jullie?” Elara’s stem brak door de lucht, te luid, veel te luid. Alle hoofden draaiden in één beweging naar haar toe.
“Stilte moet gevoed worden,” zei een van de raadsleden. “Zonder offer… geen leven.”
Het vuur flakkerde, maar maakte geen geluid. Het meisje keek Elara aan, smekend, met lippen die geluidloos om hulp vroegen.
Elara voelde haar hart in haar keel. Ze wist dat ze moest kiezen: zwijgen en toekijken… of haar eigen stem riskeren.
En toen klonk het, ijzig en onontkoombaar:
“Elara…”
×