Fragment
Oorlogsmisdaden.
Ik was op zoek naar de ‘waarheid’ achter de begane oorlogsmisdaden in de voormalig Nederlandse kolonie. Het boek van Steff Scagliola ‘Last van de oorlog’ uit 2002, heeft mijn ogen geopend. Ik vroeg me toen af waarom daar nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven werd. Als ik ‘oorlogsmisdaden’ lees, denk ik aan nazi-Duitsland en de Japanners tijdens WOII.
Tijdens mijn zoektocht naar antwoorden kwam ik erachter dat het een grote doofpotaffaire was, met de Nederlandse regeringen als hoofdverantwoordelijke.
Het schandalige optreden van het Nederlandse leger, in opdracht van de toenmalige verantwoordelijke regering, tijdens de koloniale oorlog (1945-1949) wordt nog steeds gebagatelliseerd door de huidige regering anno 2022 (standpunt uit 1969, zie Excessennota, staat nog steeds). Ondanks excuses van premier Rutte naar aanleiding van resultaten van het ‘Groot Onderzoek’ in 2022, de nationalistische Indië-veteranen die samen met het Oud-Strijders Legioen (OSL) hun oorlogsmisdaden steeds hebben goedgepraat is hierin nog niets veranderd. Kritiek op koloniaal Nederland ligt ook gevoelig bij Nederlanders van Indische afkomst, waartoe zowel Indo-Europeanen behoren als Nederlanders die lang in Nederlands-Indië hebben geleefd. Deze groepen hadden in de kolonie een betere maatschappelijke positie dan ‘de inlanders’, de autochtone Indonesiërs, en vereenzelvigden zich met het koloniale bestuur. Na de onafhankelijkheid van Indonesië zijn veel Indische Nederlanders naar Nederland geëmigreerd. Zij en hun kinderen stelden zich veelal loyaal op naar ‘het moederland’. Nog steeds kiezen ze in debatten over het koloniale verleden veelal de kant van de voormalige kolonisator.
‘Ik ben zelf ook zo’n Indo’, Ik schaam me ervoor dat ik lange tijd zo slecht op de hoogte was van het gruwelijke koloniale verleden van Nederland. Het ‘Tempo Doeloe’ gevoel heeft mijn historisch zicht danig vertroebeld. Ik heb notabene een doctoraal opleiding contemporaine geschiedenis gevolgd aan de universiteit Nijmegen!
×