Fragment

De kinderen zijn weer naar school, Maayke is weer aan het werk en Daan zit te piekeren. Wat meer kun je doen als je je verveelt. De wintersport was geweldig, de thuiskomst een drama. Alles kwam weer op hem af en de gedachte aan nietsdoen raakte hem als een mokerslag. Alle vrolijkheid van de afgelopen twee weken vervaagde snel. Ze zeggen dat je, wanneer je uit de bergen komt, een heleboel extra energie hebt opgedaan. Nou daar voelt hij nu al niets meer van. Plotseling hoort hij Sander weer, toen ze op de terugweg in het hotel zaten: "Jaaaa..., dat gaan we doen, Papa, jij moet het maar regelen. Je hebt straks toch niks meer te doen."
Als vanzelf zet hij zijn computer aan en zoekt het forum op. Hij leest talloze goedbedoelde adviezen, gaat naar voorgestelde sites en leest... leest... en wordt moedeloos. Hij zit hier, waarom zit hij niet ook daar? Hij zoek de makelaarssites op die op het forum genoemd worden en vindt talloze schitterende huizen die te koop staan voor prijzen waar je hier in Nederland alleen maar van kan dromen. Hij besluit om met Maayke over emigreren te gaan praten. Al zolang komt het bij hen naar boven…en zinkt dan weer weg. Waarom zouden ze het deze keer niet eens doorzetten?

Op een avond, een paar dagen later, als de kinderen naar bed zijn, legt hij zijn gedachten van de afgelopen dagen voorzichtig aan Maayke voor. Ze kijkt hem aan en hij ziet dat ze er niet van schrikt. Alsof ze het wel verwacht had.
Zij heeft er zelf ook over gedacht.
"Toen we in Sölden waren, stelde ik me voor dat we niet terug hoefden. Dat het hotel van ons was en dat we de mensen die teruggingen, uitzwaaiden en dat we: "Tot volgend jaar!" zeiden. Ons spaargeld raakt op deze manier ook op en ik verdien niet genoeg om van te leven."
Hij knikt en kijkt haar aan.
"We krijgen nog een half jaar van Hans plus vakantiegeld en zo, maar als we nu proberen binnen die tijd iets te vinden. Het is wel een enorme stap. We laten heel veel achter en de kinderen komen in een voor hen onvoorstelbaar gat terecht. Ze spreken de taal niet en moeten daarmee naar school."
"We zullen het met ze moeten bespreken, ze zijn oud genoeg om het te begrijpen. Voor hen is de stap waarschijnlijk nog veel groter. Als we serieus bezig gaan, moeten de kinderen naar een cursus om Duits te gaan leren. Ze zullen zich dan niet buitengesloten voelen, als ze begrijpen wat er gezegd wordt. Gelukkig is ons Duits ruim voldoende, anders zou het een drama kunnen worden. Kijk maar eens naar sommige uitzendingen van "Ik vertrek" waar de vertrekkers geen woord van de taal spreken. Ik zou er nachtmerries van krijgen."

Een paar weken later, na heel veel gesprekken met z’n vieren, de kinderen zijn onvoorstelbaar volwassen in hun gedrag en opmerkingen geweest, gaan ze in de meivakantie weer naar Oostenrijk. Niet echt in het vakantieseizoen eigenlijk, maar er is hun verteld dat ze dan de huizen en hotels beter kunnen bekijken omdat er dan minder gasten zijn. ×