Samenvatting
Op mijn 52ste kreeg ik de diagnose Ziekte van Parkinson en nu, vijf jaar later, ben ik nog steeds van de partij. Je gaat er inderdaad niet dood aan, al knap je er ook weer niet van op. De eerste jaren met Parkinson worden de honeymoon, oftewel de wittebroodsweken genoemd, de fase van de ziekte waarin je nog van geluk mag spreken en niet mag klagen omdat je nog niet ernstig invalide bent.
Ik heb deze periode vastgelegd in tekeningen en teksten in vier schetsboeken. De eerste twee schetsboeken vormden samen "Parkinson in pen en penseel". Het boek kreeg als kwalificaties: kleurrijk, verrassend, indrukwekkend, informatief, bijzonder mooi, ontroerend en grappig. Dit tweede boek, bestaande uit de schetsboeken 3 en 4, is daarop een waardig vervolg. De tekeningen zijn gedaan in inkt en waterverf in dezelfde afmetingen als die in het boek. Soms heb ik daarbij ook kleurpotlood, viltstift, een stempel of bedrukt papier gebruikt, aangevuld met een enkele foto.