Fragment
✲ Waar de ziel ademhaalt ✲
Waar de ziel ademhaalt is geen plek in het hier en nu, het is iets ontastbaars, iets wat ons verbindt met iets groters. Het is een staat van zijn. Toch heeft dit verhaal een begin, een midden en een einde. Alleen is de tijdlijn nog onbekend. Het begin van het einde betekent automatisch dat er ruimte wordt gecreëerd voor een nieuw begin. Tenzij het de dood betreft, maar daar zijn de meningen nogal over verdeeld.
Mijn nieuwe begin is begonnen in het najaar van 2019. Maar eigenlijk al in de tweede maand van 2014, toen mijn vader plotseling stierf op een veel te jonge leeftijd. De zomer van 2019 heb ik ervaren als één van de mooiste ooit. Het weer was prachtig. De vogels zongen elke dag prachtige liederen voor mij, en alle bloemen leken wel speciaal voor mij te bloeien - althans, misschien net iets intenser dan voor anderen. Maar wellicht speelde dit zich ook alleen in mijn hoofd af.
Planten groeien nou eenmaal beter als je ze jouw liefdevolle aandacht schenkt, en dat heb ik gedaan. Met alle passie als taal van de ziel. Mijn leven bestond voor een lange tijd even niet uit werken; dat was van minder belang. Ik was een man met een missie, die rechtstreeks - of eigenlijk via vele zijwegen - naar een prachtig doel aan het toewerken was. Ik ervaarde geluk in vele kleine dingen, leerde wijze levenslessen en vond de doelen waarvoor ik, voor mijn geboorte, nog eenmaal had gekozen om terug te keren naar deze prachtige planeet.
×