€ 9,95

PRINT boek

  € 25,99

PDF ebook

niet beschikbaar

Meer van deze auteur


  • Het begin (boek)

  • Het begin (ePUB)

Zon van de nacht

Jerrad Hoff • ebook • epub

  • Samenvatting
    Tijdens een winterse nacht verliest een jonge vrouw ogenschijnlijk door een auto-ongeluk haar geheugen waardoor ze noodgedwongen een nieuw bestaan moet opbouwen in het barre noorden van Idaho.

    Geplaagd door afschuwelijke nachtmerries, morbide gedachten en een stem in haar hoofd, begint Madeline gaandeweg steeds meer te beseffen dat ze allerminst de vrouw is die zijzelf, en met name haar nieuwe omgeving, denkt te zijn.

    Wanneer de door haar ingehuurde privédetective ontdekkingen doet over haar nachtmerries en vervolgens over haar leven vóór het ongeluk, blijkt dat zij haar verleden niet met zijn hulp heeft gevonden, maar dat het verleden haar nooit uit het oog heeft verloren.

    Dat verleden maakt Madeline duidelijk dat ze nog steeds een beslissende rol speelt in een levensgevaarlijk plan om de naderende dreiging van wereldwijde conflicten en chaos af te wenden.

    Weigeren is een optie. Behalve als bepaalde personen uit Madeline’s nieuwe leven haar echt dierbaar zijn…
  • Productinformatie
    Binding : Epub
    Auteur : Jerrad Hoff
    Bestandstype : epub
    Distributievorm : Ebook (digitaal)
    Aantal pagina's : Afhankelijk van e-reader
    Beveiliging : Digitaal watermerk (social DRM)   Informatie 
    Uitgeverij : JHB
    ISBN : 9789082875034
    Datum publicatie : 06-2018
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (9,5 uit 1 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    09-02-2020
    Indrukwekkend
    Met veel fantasie is het verhaal gedetailleerd en opbouwend geschreven. Je moet het maar kunnen om zo'n verhaal neer te zetten.

       geen
       geen

    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

€ 9,95

PRINT boek

  € 25,99

PDF ebook

niet beschikbaar

direct, via download
Veilig betalen Logo
Delen 

Informatie
Herroepingsrecht is uitgesloten voor eBooks. Een download van een eBook of luisterboek is niet meer te herroepen op het moment dat u, na aanschaf van het e-book, de download heeft gestart.

Fragment

Het is alsof er miljoenen scheermesjes in mijn gezicht worden geblazen en over mijn lichaam krassen. De ijzige kou die de snijdende wind meevoert, voel ik zelfs tot op mijn botten. Mijn hoofd bonkt en doet verdomde pijn. Mijn benen voel ik ook. Vooral de linker. Iets drukt buitengewoon vervelend in mijn heup, maar ik kan me niet verroeren. Een gemene prik in mijn linkerdijbeen doet mijn ogen opengaan, maar niet verder dan spleetjes en ik zie niets anders dan duisternis.

Er klinken stemmen en geluiden. Dan hoor ik links en rechts van me het doordringende wringen en schuren van metaal. Langs mijn betraande wimpers zie ik licht en schimmen bewegen. Pluimpjes witte damp verlaten mijn mond in het ritme van mijn onrustige ademhaling. Ik ril en mijn ogen vallen vanzelf dicht. Een mannenstem doet ze weer opengaan.

Fel licht heeft de duisternis verdreven. Ik zie het gelaat van een man, zijn haar en schouders bezaaid met grote vlokken sneeuw. Zijn mond brengt woorden voort die ik door huilende windvlagen niet versta. Door de lampen zie ik dat we ons in een auto bevinden. Vreemd genoeg hangt het dashboard boven ons, net als de voorstoelen. Overal bungelen leeggelopen airbags. Die bij het stuur is wel heel. Ik lig schuin op een schouder, een arm deels onder me geklemd. Mijn jurk is vies, nat en gescheurd, en mijn benen, onderarmen en handen zitten onder vele bloederige sneetjes. Hoewel het linkerbeen er nogal typisch bij ligt doet het minder pijn.

De man kruipt dichterbij en gaat op zijn buik vlak naast me liggen.

‘Waar ben…’

‘Je hebt een ernstig auto-ongeluk gehad,’ onderbreekt de man me kalm, al zijn woorden verpakt in kleine wolkjes adem. ‘Ik ben sheriff Samuel Gibbs. Het is belangrijk dat je niet beweegt totdat mijn collega’s van de brandweer ervoor hebben gezorgd dat je veilig kan worden verplaatst. Daarna halen ze je uit de auto. Knipper met je ogen als je begrijpt wat ik heb gezegd.’

Ik knijp mijn ogen dicht en doe ze weer open.

‘Je hebt iets tegen de pijn gekregen. Knipper eenmaal als de prik werkt en tweemaal als je geen enkel verschil merkt.’

Ik knipper eenmaal.

Hij blikt over een schouder en lijkt met iemand te praten. Dan kijkt hij mij weer aan. Bezorgdheid tekent zijn gezicht. ‘Ik maak nu plaats zodat mijn collega’s van de brandweer je kunnen helpen. Ik sta buiten, direct naast de auto.’

Als hij weg is, kruipt onmiddellijk een andere kerel op zijn buik naast me. Hij stelt zich voor, maar ik versta zijn naam niet. Achter me hoor ik ook iemand. Ook zijn naam versta ik niet. Ze doen iets met mijn nek, schuiven er wat om heen. Ik voel bijna geen pijn meer. Het lijkt ook een stuk minder koud. Mijn oogleden zijn zwaar. Loodzwaar. Ze rotzooien met mijn benen en er wordt met me geschoven. Plotseling laait de pijn weer op en ik hoor mezelf kreunen. Dan verlies ik het bewustzijn.

Als ik weer bijkom, bevind ik me buiten de auto vastgesnoerd op een brancard. Ik kan mijn hoofd nog geen millimeter bewegen. Boven me torenen reusachtige bomen en miljarden sneeuwvlokken dwarrelen in hoog tempo uit een gitzwarte hemel. Een grote paraplu wordt boven me gehouden waardoor minder van dat witte spul op mijn gezicht belandt. Mannen met ernstige blikken zitten geknield om me heen. Ook een vrouw. Ze is ingespannen met mijn hoofd bezig en glimlacht tussendoor vriendelijk naar me alsof we elkaar goed kennen. Haar rubberen handschoenen druipen rood van het bloed. Stormachtige windvlagen doen mijn haar wapperen en zo nu en dan grote hoeveelheden sneeuw opstuiven. Iemand strijkt haar voor mijn ogen weg. Het is lang en rood.

Ik zie de sheriff staan. Zijn naam wil me even niet te binnenschieten. Een voorzichtig glimlachje verdrijft kort de ongerustheid uit zijn gezicht. Langs hem, tussen talloze bomen door, de toppen driftig zwiepend als reusachtige, witte spoken met ontelbare armen, zie ik hoog boven ons vele politieauto’s en brandweerwagens met nerveus knipperende zwaailichten. Het heeft er alle schijn van dat ik met de auto van de weg ben geraakt en tientallen meters omlaag ben gerold.

Ik kan me er niets van herinneren.

Net als ik me niet kan herinneren dat ik rood haar heb. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen