Fragment
Het bleef daarna even stil ondanks dat Maaike bijna hoorbaar zocht naar woorden.
‘Ik wil je helemaal, heb geen zin meer om je te delen met die kut van Benthe en die trut van hoe-heet-ze. Ik kap met Peet en dan gaan wij samen verder. We matchen te veel om dit te laten lopen.’
Weer stilte, ik liet het indalen en vroeg me af of dit voorschrift me verraste. Hoe nu hierop fatsoenlijk te reageren.
‘Hm. Je begrijpt dat je stelligheid voor nuancering vatbaar is?’ Het was tijdrekken; mijn antwoord moest in de dialoog tot stand komen, want mijn hersenen haperden.
‘Verrek!’ schoot me eruit, ‘Was deze neukvariant de lakmoesproef; "als het lukt hem een beetje de SM-kant op te duwen weet ik dat alles gaat lukken!" Dat was je idee en nu dat geslaagd is werp je je voor mijn trein. Schmíécht!’ Ik lachte alsof ik zelf betrapt was.
‘Néé! Nee écht niet! Ik had het je sowieso willen voorleggen. Nee, echt, het is onzin!’
Ik geloofde haar en eerlijk gezegd had het me geen moer uitgemaakt als het wel zo was.
‘Maar het is waar, het stimuleert wel enorm nu we daar zo heerlijk van hebben genoten, dat kan ik niet ontkennen. Het bevestigt mijn idee dat we heel goed samen verder kunnen en uit je reactie begrijp ik dat je dat onderschrijft.’ Een hoopvolle grimas moest mij overtuigen van deze kolderieke logica.
‘Ik verbaas me wel vaker over jouw logica, die dus niet de mijne is en dat is meteen het antwoord op je vraag.’
We bezagen ons met ingehouden lach, namen daarna simultaan een slok whisky en keken ons terug aan met een blik vol ironie. ‘Zie je wel? Zelfs zuipen doen we in harmonie.’
‘Toen je mij je appartement insleurde, me overviel en ik tot seks werd gedwongen was mijn voorwaarde…’
‘TOT SÉKS WERD GEDWONGEN! Dat lijkt me toch een omgekeerde voorstelling van zaken.
×