Fragment

Hoofdstuk 1: Voorwoord
Op reis naar Zuid-Korea. Dat staat centraal in dit boek. Het is goed om te vertellen dat dit boek een totaal onverwachts project is geweest. Dit verhaal is namelijk gestart als blog. Iedere week, tijdens mijn verblijf in Zuid-Korea en Zuidoost Azië heb ik een blog geschreven over hetgeen wat mij die week bezighield. In de eerste instantie omdat ik géén zin had in gezeik vanaf het thuisfront met “oohhh hoe gaat het nu daar?” en ook omdat ik deze ervaring wilde vereeuwigen. Als je op vakantie, of op reis, gaat dan maak je een X aantal foto’s en daar kan je dan in terug bladeren maar je loopt de kans om waardevolle en specifieke herinneringen te vergeten. Dat ging mij niet gebeuren.

Twintig weken op reis geweest. Zeventien in Zuid-Korea en drie weken in andere Oost-Aziatische landen. Dit boek biedt inzicht. Vooral als je zelf van plan bent om iets met Zuid-Korea te gaan doen. Ga je op reis, wil je verhuizen, wil je er gaan studeren? Met behulp van dit boek zul je een goede indruk krijgen van het land, de taal, de gewoontes, de mooie kanten en de mindere kanten. Alles komt aan bod.

Uiteindelijk heb ik besloten de verhalen, die ik gaande weg heb geschreven, te bundelen tot één boek. Een reisverslag als het ware. Als rode draad door Zuid-Korea met hier en daar een humoristische of zelfs cynische toon.

Ik wens je véél leesplezier toe!

Hoofdstuk 2: van Friesland naar Seoul
Mondkapjes, pratende stoplichten, haaaaiii-vrouwtjes en een stokstaartjes-café. Het zijn natuurlijk allemaal zaken die je opvallen, als nieuwkomer, in de miljoenenstad Seoul in Zuid-Korea. Ik zal je vertellen hoe ik hier terecht ben gekomen.

Als onderdeel van mijn bachelors opleiding in Leeuwarden is het een verplicht onderdeel om uiteindelijk een halfjaar te studeren aan een buitenlandse universiteit. Dan kan je ervoor kiezen om, net over de grens, in Brugge te gaan studeren maar dat was mijn moeder niet ver genoeg. De Verenigde Staten voldeed wel aan de criteria want de voorwaarde was minimaal één oceaan ertussen. Ik was alleen niet zo'n fan van de Verenigde Staten. Dat kwam, hoofdzakelijk, door mijn ontzettende pacifistische persoonlijkheid en ik had, daarnaast, geen zin om te sneuvelen vanwege een willekeurige drive-by. Brugge was te dichtbij, de Verenigde Staten waren mij té geweer'erig en China leek té veel op een isolatiecel. Langzaam begon mijn zoektocht, naar een buitenlandse universiteit, te lijken op een nummer van Henk Westbroek. Er bleek één land over te zijn, waar mijn oog zich nog niet op had gericht. Dat land was Zuid-Korea. En hier zijn we dan... ×