€ 19,79

ePUB ebook

  € 10,80

PDF ebook

niet beschikbaar

Alleen in de hemel

Als fietsen losmaakt wat je lief is

Bart van der Aa • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Alleen in de hemel is Van der Aa’s vermakelijke én opbeurende verhaal over z’n verongelukte vader. Over hoe snel hij hem als kind vergat, de pijn die hij daar als volwassene nog van voelt en zijn inspanningen om herinneringen aan hem naar boven te halen.

    Fietsend om België, naar Berlijn en in eigen land zoekt hij niet alleen nieuwe indrukken en campings, maar ook kwijtgeraakte puzzelstukjes. Slaagt hij daarin? En wat levert dat veertig jaar na dato nog op?

    Een universeel thema verpakt in een persoonlijk fietsboek dat raakt. Het laat je doorleven hoe het is om als kleuter je vader te verliezen en hoe je als volwassene invulling kunt geven aan dit gemis.


    Inclusief GPS-bestanden om de routes zelf te fietsen.

    Quote op de achterflap:
    Het verhaal wordt verteld met een lach en
    een traan, want, zo zei zijn mama geregeld:
    ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.’
    En zijn papa, wat zou hij hebben gezegd?
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 148mm x 210mm
    Aantal pagina's : 202
    Uitgeverij : Bart van der Aa
    ISBN : 9789464811292
    Datum publicatie : 02-2023
  • Inhoudsopgave
    PROLOOG

    DEEL I: OP DE RAND VAN
    1. Gastvrijheid
    2. België
    3. De dood
    4. Het voorstelbare
    5. De wanhoop
    6. Het feest
    7. Vergeving
    8. Het leven
    9. De nacht

    DEEL II: OP ZOEK NAAR
    10. Griekse yoghurt
    11. Herinneringen
    12. De essentie
    13. Een droog onderdak
    14. De Duits-Duitse grens
    15. Beschaving
    16. Een schot in de roos
    17. Het dierenleven
    18. Alledaagse dingen

    DEEL III: DE SCHEIDING
    19. Van het geluk
    20. Van accepteren
    21. Van voorspoed
    22. Van werkelijkheid
    23. Als verlossing
    24. Komt dichterbij
    25. Is onvermijdelijk

    DEEL IV: EINDELIJK SAMEN
    26. Op reis
    27. Emoties delen
    28. In gesprek

    EPILOOG

    JE KRIJGT WAT JE VERDIENT
  • Reviews (8,5 uit 2 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    05-09-2022
    Spring achterop en reis mee
    Een lekker vlot geschreven boek waarin je meefietst met de schrijver: langs dorpen en steden, door landschappen met vergezichten: de beloning na een klimmetje. Hij neemt je mee in zijn zoektocht naar geschikte campings voor een trekkende fietser, maar ook naar wie zijn ouders waren en hoe hun overlijden op twee schakelmomenten (als kleuter, als beginnend student) doorwerkt in zijn leven. Het boek geeft een mooi inkijkje hoe het is om als solo-fietser op fietsvakantie te gaan, vervlochten met de mijmeringen over verlies en liefde.

       Heldere en beeldende schrijfstijl
       Soms net wat teveel details

    Geplaatst door uit Groningen , leeftijd 40-49
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    17-08-2022
    Alleen in de hemel
    Verrassend onderwerp met veel gevoel geschreven Makkelijk te lezen en de schrijver blijft boeien met zijn zoektocht naar het heden en verleden Dit boek verdient 'n groot publiek.


    Geplaatst door uit Ootmarsum , leeftijd 70+
    Waardeert het boek met een 9 uit 10

€ 19,79

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

PROLOOG

Maagdelijk witte bladzijde van een inktzwarte dag

Vlak bij het huis waarin ik opgroeide ligt het ‘Engels’ Tuin’. Een groot deel van m’n jeugd breng ik in dat park door. Hartje winter schaatsen, in de lente crossfietsen, hoogzomer varen in rubberen opblaasbootjes en in de herfst springen van grote hoogte. De onderaan de trap bijeengeveegde bladeren garanderen een zachte landing.
Het huis van mijn peetoom en -tante grenst aan dit park. Op de dag dat ik exact vier jaar en negen maanden oud ben, logeer ik daar met m’n zus. De volgende ochtend krijgen ze bezoek van de huisarts. In het geheim, op de slaapkamer, brengt hij m’n peetouders op de hoogte. Het gaat geheel aan mij voorbij.
Een paar kilometer verderop worden mijn grootouders geïnformeerd. Zij lopen naar de naast hun boerderij wonende zoon en brengen daar het nieuws. Hij belt het door en zo verspreidt het zich in de loop van die zaterdagochtend. Nieuws over een gebeurtenis kort voor middernacht.
Het is nauwelijks te bevatten. Sommigen durven het niet tegen hun partner te zeggen. Zo houdt mijn vaders zwager zijn mond. Pas als ze een half uur later bij het ouderlijk huis aankomen, heeft hij voldoende moed bij elkaar geschraapt: ‘Bereid je maar op het allerergste voor.’
Daar moet mijn oma hebben gezegd: ‘Je maakt je zorgen als ze als kleine jongen op pad gaan. Altijd maak je je zorgen, ben je bang dat er wat gebeurt. Nu zijn ze ouder en komen ze nog zo te pas. Dan moet je ze nog missen.’
Mijn broer brengt de nacht bij m’n andere grootouders door. ’s Middags komt hij onze kant op. Hij is dan al op de hoogte. Nou ja, half. Tijdens opa’s zaterdagochtendritueel, het tellen van zijn geld, lichtte hij mijn broer in: ‘Mama en papa hebben een ongeluk gehad.’ Daar stokte de berichtgeving.
Zelf ben ik volledig onwetend over wat me boven het hoofd hangt. Van ons drieën is m’n zus nog het beste geïnformeerd. Ons nichtje levert, in tegenstelling tot papa’s zwager en onze opa, geen half werk:
‘Ik heb nog een papa en jij lekker niet, puh!’

Onze ‘tante’ uit het klooster, in werkelijkheid opa’s zus, komt die middag eveneens naar ons logeeradres. Met z’n allen wandelen we naar het Engels’ Tuin. Een foto in mijn album vereeuwigt dat bezoek. We staan samen voor de ellipsvormige stenen bank.
M’n zus heeft vrede gesloten met ons nichtje en samen voeren ze brood aan de eendjes. Mijn jongste nichtje ligt in de kinderwagen. Mijn neefje en ‘tante’ zwaaien naar de camera. Allemaal alsof het een doodnormale dag betreft.
M’n broer heeft een bal onder z’n arm. Qua kleur past-ie naadloos bij het T-shirt dat ik draag, ook oranje. Je zou haast denken dat het een feestdag is. Afwezig krab ik aan m’n bovenbeen, negeer als enige de camera.
Rondom dat fotomoment worden we als kinderen op de hoogte gebracht. Nou ja, volgens mijn zus dan. Mijn broer denkt dat het bij onze oom en tante in de achtertuin gebeurde. Welbeschouwd is de precieze locatie van ondergeschikt belang.
Zelf ben ik compleet blanco. Een maagdelijk witte bladzijde van een inktzwarte dag. Ik weet alleen dat de zachte landing veertig jaar na dato nog steeds veel pijn doet.
Maar ja, wat wil je ook als hoogzomer nog alle bladeren aan de boom hangen? ×
SERVICE
Contact
 
Vragen