Fragment

Drup ... drup ... drup… een tinnen schaal die op een wankele tafel staat, vangt de druppels op. In het midden van de donkere, kille ruimte staat niet alleen de tafel, maar ook vier houten stoelen. Langs de muur staat een kast waarvan de deurtjes uit de scharnieren hangen en helemaal in de hoek staat een metalen bed. Wat ooit een uitnodigend bed was, wordt nu bedekt door een oude matras en een versleten deken.
"Vuur, vuur…" fluistert Friedl die op de plankenvloer zo dicht mogelijk bij het haardvuur zit. Plots knettert het hout en niet lang daarna likken de vlammen de houtblokken. Even moet ze glimlachen, maar al snel beseft ze dat ze net door dit trucje in deze erbarmelijke situatie terechtkwam…


Hoe het plots kon gebeuren weet ze zelf niet echt goed. Ze weet enkel nog dat ze zo kwaad was op die pestkop dat ze wenste dat Olivia’s haar in brand vloog. Voor Friedl besefte wat ze had gedacht, begon Olivia te gillen omdat haar haar écht in brand stond! Al snel stond de eetzaal in rep en roer en werd Olivia plots het slachtoffer. Iedereen, ook diegene die haar niet kunnen uitstaan, wilden haar helpen… en Friedl stond er verbaasd op te kijken… Eerst niet goed wetende wat er gebeurd was, daarna met enige trots! Dit euforisch gevoel verdween al snel toen iemand opmerkte hoe vrolijk Friedl erbij stond en haar onmiddellijk als schuldige aanwees… Het was dan ook onvermijdelijk dat ik op gesprek moest bij de directrice. Mama werd er ook bijgeroepen en Friedl kreeg een onmiddellijke schorsing van minstens een week … Friedl had een serieuze uitbrander van mama verwacht, maar die bleef uit. Integendeel de rit in de auto verliep muisstil… Mama zei geen woord, ook niet toen Friedl vroeg waar ze naartoe reden. Mama zweeg… ze keek Friedl kort aan… Friedl was geschokt door de angst die ze in haar ogen zag…
De rit duurde meer dan twee uur. Aangekomen bij de afgelegen, vervallen chalet moest Friedl uitstappen, kreeg ze nog een picknick mee en zei mama dat ze hier moest blijven. Zo snel ze kon reed mama weg… ×