€ 19,95

ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Campingsmoking

Vakantiethriller

Andy van den Dobbelsteen • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Alle Nederlanders zijn klootzakken. Vooral op vakantie.

    Dat tenminste vindt een reiziger die zijn ergernis niet meer kan verbergen. Hij besluit toe te slaan waar onze landgenoten ’s zomers het talrijkst en tegelijk op hun zwakst zijn: in Frankrijk, op campings. Zo vormt een keten van fatale ongevallen in de zomer van 2016 het misselijkmakende CV van een Nederlanderhatende seriemoordenaar.
    Velen herinneren het zich niet meer, en daarom vertel ik het relaas van alle betrokkenen. Tot het bittere eind.

    Campingsmoking is een obsessieve roadtrip van en over Nederlanders op idyllische Franse bestemmingen, een ode aan èn aanklacht tegen het fenomeen camping.
    Herkenbaar, humoristisch en huiveringwekkend, en dus niet te missen als literatuur mee op vakantie.

    Voor alle Nederlanders die van Frankrijk en van kamperen houden. En voor degenen die het haten.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 145mm x 210mm
    Aantal pagina's : 304
    Uitgeverij : dado
    ISBN : 9789082876703
    Datum publicatie : 05-2018
  • Inhoudsopgave
    Klootzakken (Prelude)
    1. Luxembourg (Jan & Jolanda)
    2. Chenonceaux
    Taal als glijmiddel (Het grote vakantiefeuilleton)
    3. Loches
    4. Chenonceaux
    5. Chenonceaux
    6. Amersfoort (Marieke & Henk)
    7. Maredsous
    8. Delft (Duco & Marije)
    9. Belvès (Karel & Henriette)
    10. La Rochelle - Lacanau (Eric-Jan & Femke)
    De Camping als menselijke proeftuin (Het grote vakantiefeuilleton)
    11. Le Touquet-Paris Plage
    12. Lacanau
    13. Lacanau
    14. Lacanau
    15. Belvès
    Het wonder dat caravan heet (Het grote vakantiefeuilleton)
    16. Belvès
    17. Belvès
    18. Figeac - Millau
    19. Klimmen (Annebet & Herma)
    20. Saint Malo
    21. Canet-Plage
    22. Canet-Plage
    Het onbehouwen Hollandse volk (Het grote vakantiefeuilleton)
    23. Canet-Plage
    24. Canet-Plage
    25. Sainte-Honorine-des-Pertes
    26. Klimmen - Yport
    27. Sainte-Honorine-des-Pertes - Honfleur
    Waar een klein land laag in kan zijn (Het grote vakantiefeuilleton)
    28. Vallabrègues
    29. Honfleur - Yport
    30. Beaune
    31. Yport
    De truck onder de vakantievehikels (Het grote vakantiefeuilleton)
    32. Yport
    33. Yport
    34. Yport
    35. Yport
    36. Yport
    37. Yport
    38. Yport - Montivilliers - Fécamp
    39. Saint-Valery-sur-Somme
    Koning, keizer, admiraal (Het grote vakantiefeuilleton)
    De Panne (Epilude)
    Dank en verantwoording
  • Reviews (8,8 uit 3 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    13-06-2018
    Knap geschreven
    Ik moet zeggen: moest even wennen aan de schrijfstijl, maar het pakt daarna wel en zit goed in elkaar met leuke wendingen. Knap geschreven!


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    10-06-2018
    Spannend
    Pakt meteen , blijft spannend , verrassend slot. Top boek .


    Geplaatst door uit Eindhoven
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    10-06-2018
    Spannend!!!!
    Net het laatste stukje gelezen in het vliegtuig terug naar huis... wat een ontknoping! Als je de personages eenmaal kent leef je met ze mee. En rijdt je samen met ze door Frankrijk.


    Geplaatst door uit Eindhoven , leeftijd 50-59
    Waardeert het boek met een 9.5 uit 10

€ 19,95

niet beschikbaar

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

Nederlanders zijn klootzakken. Allemaal. Ik maak geen onderscheid: of ze nu man of vrouw, jong of oud, zwart of wit, homo of hetero, ongelovig of religieus zijn, het maakt me godverdomme niet uit. Allemaal klootzakken. Waarschijnlijk ben ik net zo’n klootzak als zij, maar tenminste een die er wat aan probeert te doen, een die het aantal klootzakken in de wereld probeert te reduceren. Ben ik dan nog steeds een klootzak? Minder, zou ik zeggen. De ware klootzak bestaat in de illusoire veronderstelling dat hij of zij dat niet is, binnen het totale onvermogen te zien op welke wijze hij of zij een plaag voor de rest van de wereld is. De klootzak denkt ‘hier heeft toch helemaal niemand last van’, onwetend hoezeer zijn of haar handelen de boel verziekt voor anderen. De ware klootzak, echter, is nog erger: die denkt niet eens na over anderen en doet gewoon zijn of haar ding (‘laat mij maar gewoon mijn ding doen,’ de achterlijkste levenshouding sinds geestelijken geboden werd zich celibatair te gedragen), vanuit de egocentrische filosofie dat de wereld om de klootzak zelf draait. Zonder dit klootzakschap te beseffen, natuurlijk.
Hoe dan ook, na vandaag zijn er weer een paar klootzakken minder. Die twee hierboven gaan eraan. Mijn slotstuk wordt een macaber spektakel van onmacht, het bloedigste, al zal niemand het zien: vannacht ligt de dood onder nylon.

---

Je possède une caravane, donc je suis.
Het past ons beter dan ‘je maintiendrai’. In de caravan zit het wezen van de Nederlandse volksaard. Het huis op wielen is een metafoor voor de burger die zichzelf blijft terwijl de aarde onder hem verschuift. Als we ons rijtjeshuis konden meenemen, zouden we dat nog liever doen. Voor de eenkennige Hollander met heimwee is de caravan daarom het minst slechte alternatief. We richten hem in als onze doorzonwoning, inclusief boodschappen van de nabijgelegen, vertrouwde en veilige supermarkt. En zittend voor ons reispaleis drinken we dan onze eigen filterkoffie.
Goede uitvinding, die caravan.
Voor normale Nederlanders dan, hè; zelf heb ik er een grafhekel aan.

---

Marije had voorgesteld om symbolisch lang stil te staan bij een van de helden, representant van een dodenleger.
Voordat ze naar de begraafplaats waren gegaan hadden ze het beruchte landingsstrand bezocht dat nooit meer loskomt van de naam van een karakterarme Amerikaanse stad in de staat Nebraska. Omaha. Het lag er onschuldig en vredig bij, een mooi strand. Zonder geschiedenislast was het een prachtige bestemming geweest voor patatvretende en kuilengravende zonaanbidders. Nu leek dat niet gepast, op het gewassen en gestolde bloed van zovelen. Marije was nog vrolijk de branding in gelopen, verrukt van zoveel schoonheid en ruimte. Duco had als verstijfd gestaan, zijn hoofd leeg. De relatieve rust was geen onheilspellende leegte; het kwaad was al geschied en de wind zuchtte uit respect.
Het was de opmaat geweest voor een emotionele namiddag.
Het uitverkoren graf werd uiteindelijk dat van private Carmelo R. Prezzavento uit New York, van het 299th Engineering Combat Battalion, gestorven op 6 juni 1944, de eerste dag van de landingen. In stilte hadden ze zich voorgesteld wie deze persoon was, of zijn dood zinvol was geweest, of hij wellicht niet eens levend het strand had bereikt. In de verte ruiste de zee, gecamoufleerd door zacht wuivende dennen. Bij Duco trok een traan een spoor over zijn wang. Hij was een ingenieur geweest, Carmelo, net als hijzelf binnenkort zou worden, maar Duco’s leeftijd had hij niet bereikt.
Terug op de camping in Sainte-Honorine-des-Pertes had Duco zijn laptop gepakt en gevonden dat soldaat Prezzavento twintig was toen hij stierf op Omaha Beach. A life wasted. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen