Fragment

Ze liet zich meevoeren naar de stad, achter op zijn oude fiets. Hij stopte bij het oude weeshuis dat dienstdeed als hotel- restaurant.
Het had een antieke uitstraling, gecombineerd met het industriële. Dikke balken in het plafond, onbewerkte muren, grove lampen.
Maar ook zachte stoelen, een hele grote openhaard en warme plaids. Margje haar favoriete plekje om te ontspannen in de stad. Mike bestelde hete chocolademelk met slagroom en een dubbele tosti kaas.
Margje voelde zich warm worden van binnen en buiten.
Lekker bij de open haard, nippend aan chocomelk, warme plaid over haar koude benen.
Ze at een klein stukje van Mike zijn tosti. Het smaakte toch wel heerlijk. Mike was een goede verteller, toch luisterde ze niet echt. Zijn handen raakten die van haar een aantal keren.
Ze wilde afwerend reageren, maar het ging waarschijnlijk per ongeluk. Ze zei er niets van. Ach, ze had er ook geen energie voor.
Ze vond het moeilijk om zijn verhaal te volgen, voelde zich suf. Toen ze opstond overviel haar een vreselijke duizeling.
Mike ving haar op. Ze voelde hoe hij haar optilde. Toen werd het zwart om haar heen.

Toen ze haar ogen opende, lag ze in een vreemde kamer in een bed. Mike zat op de bedrand. Hij keek erg bezorgd.
Hij zei haar dat ze in een van de hotelkamers lag, zodat ze rustig kon bijkomen. Margje voelde zich nog steeds naar. Ze ging op de bedrand zitten, toen overviel haar weer een duizeling. Ze verloor bijna opnieuw het bewustzijn en was gevallen als Mike haar niet had vastgepakt.
‘Ho, ho,’ riep hij bezorgd.
Opeens voelde ze zijn mond dwingend op die van haar. Ze reageerde op hem met een vreemde vanzelfsprekendheid, totdat ze besefte wat er eigenlijk gebeurde. Ze duwde hem weg met alle kracht die ze nog kon vinden.
‘Sorry, sorry,’ zei Mike snel, ‘ik wil zeker geen misbruik van de situatie maken. Maar je bent ook zo mooi!’
Margje voelde opeens een verschuiving in zijn energie. Het maakte haar alert. Hij kwam weer dichterbij.
Ze voelde opeens een dwang en bedreiging in zijn uitstraling. Dat was haar nog niet eerder opgevallen. Net alsof hij haar probeerde te dwingen, hem te kussen.
Ze mompelde iets van misselijk zijn, stond opliep naar de badkamer zo goed als ze kon. Daar draaide ze de deur op slot.
Ze keek hijgend in de spiegel en schrok vreselijk.
Haar lange haren waren dof, zaten verward alsof ze al weken niet geborsteld waren. Haar lichtblauwe ogen waren flets en ze had zwarte kringen onder haar ogen in een bleke droge huid. Haar wangen waren ingevallen. Ze besefte dat er iets ergs met haar aan de hand was. Hoewel ze haar hoofd niet helder kreeg, wist ze opeens zeker dat het iets met Mike te maken had
Dat was niet goed. Geen energie, maar ook weinig herinneringen. Hoe lang was het geleden dat Esmee en Rodolf op haar kamer waren geweest?
Ze besefte ook geen idee van tijd te hebben. ×