Fragment

‘Sprekend over de dood zeggen de mensen: Dat is het leven’ (Juul Kinnaer)
De dood is nog steeds een onderwerp dat moeilijk is om over te praten. Helemaal als het over de eigen dood gaat of die van dierbaren. Maar de dood kent vele gezichten en lang niet alle zijn verdrietig of beangstigend.
In drie nieuwe toneelstukken laat schrijver Gert van Veen, op een geheel eigen wijze, de dood als een ongevraagde hoofdrolspeler optreden die schittert door zijn afwezigheid. De sporen zijn overal zichtbaar, maar de life-snatcher zelf is als een dief in de nacht verdwenen. De toneelstukken bruisen van het leven en laten je lachen, genieten en verbazen. Wie wist dat de dood zo amusant kon zijn? Lachen, zingen, verbazen, boosheid, verdriet, opluchting, ruzie en een traantje wegpinken bij de Drie Gezichten van de Dood.

1. Leonardo
Leonardo da Vinci is een grote inspiratiebron voor menig kunstenaar die, net als de grote meester zelf, gebruik maakt van uiteenlopende creatieve expressiemogelijkheden. Geen grenzen aan de fantasie. Geen grenzen aan de kunst. Eén kunstenaar, hier uit de stad, heeft zelfs zijn voornaam veranderd van Dirk naar Leonardo. Maar een naamsverandering alleen is niet genoeg om uit de schaduw van de meester te stappen. Helemaal als je talent middelmatig is. Leonardo geeft het op en zijn partner Daan weet nog net op tijd 112 te bellen om hem naar het ziekenhuis te brengen. Artsen vechten voor het leven van Leonardo. Daan zoekt steun bij zijn ouders... En dit is pas het begin van het toneelstuk.
‘Leonardo’ is een toneelstuk over acceptatie, homoseksualiteit, de dood en familierelaties. Een zwarte komedie die speelt met vooroordelen, miscommunicatie en tradities.
Herkenbare problemen die tussen generaties vervreemdend kunnen werken, waardoor de afstand, met de beste bedoelingen en intenties, alleen maar groter wordt. Misverstanden ontstaan op basis van veronderstellingen en dan is er geen weg terug meer. Er moet een strijd worden gestreden wie een stap terugzet en toegeeft.

2. NOPERA
Hoe ging het ook alweer? Leven is een wereld zonder filters en de perfectie van Instagram. NOPERA is een ongefilterde voorstelling waarin de internetsterren zijn vervangen door mensen van vlees en bloed.
Nopera is een bijzondere theatervorm waar mensen die niet kunnen zingen zich in thuis zullen voelen. Uitermate geschikt voor toondoven. De acteurs spelen en zingen au naturel, zonder filters, autotune of andere kunstmatige hulpmiddelen. What you see, is what you get! Als je al een etiket op de voorstelling wilt plakken, dan past het best de omschrijving musipera. Een combinatie van musical en opera in een theatrale smoothievorm. NOPERA is als een cadeautje waar je niet op zit te wachten en toch blij van wordt. Het plot in het kort:
Willem is dood. Tijdens zijn leven een vermogende en excentrieke man, die de laatste twee jaar voor zijn dood alleen heeft doorgebracht. Een moeilijke man met een uitvoerige gebruiksaanwijzing. Geen familielid dat hierop zat te wachten. Maar nu is dat verleden tijd. De notaris nodigt familieleden en vrienden uit om tijdens een herdenkingsdienst afscheid van Willem te nemen en tegelijkertijd de erfenis te verdelen in overeenstemming met het testament. Als de notaris tot de uitvoering van de laatste wil overgaat, blijkt dat Willem een voorwaarde heeft gesteld aan familieleden die aanspraak willen doen op het vermogen. Een ware uitdaging… Wie lukt het om het tot een goed einde te brengen? Als bezoeker van de herdenkingsdienst (de voorstelling) mag je meezingen of neuriën. Het hoeft niet, hoor! Maar er is ruimte om actief mee te doen. De liedteksten zullen worden geprojecteerd.

3. Moeder
Een moeder komt op 94-jarige leeftijd te overlijden aan ouderdom. Het lichaam kon niet meer verder, terwijl de geest nog te veel aan het leven was gehecht. De dood verwacht en komt toch nog onverwacht. Voor de één een prachtige leeftijd om heen te gaan en voor de ander een afscheid dat veel te vroeg komt. Een tijd van rouw en verdriet begint, totdat er door de kinderen en hun aanhang zaken moeten worden geregeld. De trieste realiteit van hoe onenigheden, langlopende misverstanden en afgunst binnen een familie hoog op kunnen lopen in een korte tijd. Geen sereen Hallmark-afscheid, maar onmin en lelijke verwijten achter het masker van verdriet. Praten over de (naderende) dood en hoe gezinsleden of familieleden met de dood van een dierbare omgaan, blijft in ons land toch echt nog een ‘dingetje.’ Naar buiten moet boven alles worden uitgestraald dat de crematie of de begrafenis in pais en vree met wederzijdse consensus door de kinderen is georganiseerd. Gedoe en problemen mogen niet het daglicht zien, omdat het de familie in een kwade reuk plaatst. Om nog maar te zwijgen van de schaamteloze upselling door begrafenisondernemingen. Klinkende munt slaan uit het verdriet van anderen. Het zal je duidelijk zijn: ‘Moeder’ is een pijnlijke komedie met plaatsvervangende schaamte.


×