Samenvatting
Onder de vaste rubriek met als titel Een vleugje nostalgie ontstond in 2008 een reeks over brouwerijen die soms al tientallen jaren geleden gestopt waren met brouwen, maar waarvan de gebouwen, of delen ervan, nog steeds aanwezig zijn in het straatbeeld. Honderd jaar geleden telde ons land nog meer dan 3300 brouwerijen. In 2008 moeten we het stellen met een goede 120. Letterlijk enkele duizenden bierproducenten moesten in een eeuw tijd dus de handdoek in de ring gooien, om de meest uiteenlopende redenen. Van het merendeel van deze verdwenen brouwerijen is niets meer overgebleven. Het enige bewijs dat ze ooit bestaan hebben, is de vermelding van hun naam in de oude jaarboeken van de Belgische brouwindustrie of de aanwezigheid van een oude fles, een dito glas, etiket, viltje of ander bierattribuut in de collectie van een verwoede verzamelaar. Het architecturale erfgoed – gebouwen en installaties – is in de meeste gevallen echter onherroepelijk tegen de grond gegaan. Gelukkig zijn er ook nog uitzonderingen. Af en toe botsen we tijdens onze hedendaagse omzwervingen door bierland België nog op een gebouw dat duidelijk ooit een brouwerij was. In dit boek gaan we enkele van deze verdwenen brouwerijen, waarvan de gebouwen het – voorlopig nog – overleefd hebben, opnieuw in herinnering brengen. Niet om het uitgebreid te hebben over hun geschiedenis – die is dikwijls in de mist der tijden verdwenen en bij gebrek aan archiefmateriaal moeilijk te reconstrueren. Wel om met een vleugje nostalgie even weg te mijmeren naar bieren en brouwerijen die definitief tot het verleden van ons Belgisch brouwpatrimonium behoren. Casimir Elsen
Thuiswinkel Waarborg