€ 20,50

ePUB ebook

  € 13,95

PDF ebook

niet beschikbaar

Hijman waar ben je!

Frans Hermans • Boek • paperback

  • Samenvatting
    HIJMAN WAAR BEN JE!
    Het waargebeurde verhaal van een Joodse jongen die tijdens de oorlog keer op keer aan zijn noodlot weet te ontsnappen.

    Als op 20 juni 1943 Leendert en Mina Gans tijdens de grote Duitse razzia in Amsterdam worden opgepakt en afgevoerd naar Kamp Westerbork in Drenthe, ontsnapt hun zoon Hijman Gans op miraculeuze wijze aan arrestatie en deportatie. Voor Hijman breekt als Joodse jongen een onzekere tijd aan. Voordat hij met zijn andere identiteit, Henk Spee, als onderduiker in Dalfsen belandt, weet hij door durf, toeval en de inzet van de NV Verzetsgroep diverse keren uit handen van de Duitse bezetter te blijven. In ‘Hijman waar ben je!’ vertelt hij, door de ogen van een Joodse jongen, op heel eigen wijze zijn onwaarschijnlijke verhaal. Over hoe hij keer op keer, mede dankzij de hulp van het verzet en dappere mensen die zich zijn lot aantrekken, aan zijn nietsontziende belagers en de dood weet te ontsnappen. Maar ook wat oorlog met een jongen van 12-16 jaar doet.

    Dit verhaal van een Amsterdamse Joodse jongen, die in de oorlog voor de Duitsers moet onderduiken in Zuid-Limburg en Overijssel, is echt gebeurd. Ook alle plaatsnamen en historische gebeurtenissen die worden beschreven berusten op waarheid. Alle in het boek genoemde personen hebben daadwerkelijk geleefd of zijn nog in leven.

    Frans Hermans is journalist, auteur en publicist. Hij is eigenaar van Uitgeverij | Tekstbureau Pen Producties in Maastricht.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 148mm x 210mm
    Aantal pagina's : 156
    Uitgeverij : Uitgeverij | Tekstbureau Pen Producties | Maastricht
    ISBN : 9789463454315
    Datum publicatie : 09-2018
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (8,8 uit 5 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    26-09-2019
    Toegankelijk, realistisch, ontroerend
    Eenvoudig en realistisch beschreven tijdsbeeld. Een aanrader voor mensen die niet snel komen tot lezen en toch willen weten.


    Geplaatst door , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8 uit 10


    27-11-2018
    Aanrader
    Pakkend verhaal dat zo wordt verteld dat het je meeneemt en niet meer neer wil leggen maar in één ruk wil uitlezen. Aanrader.

       Waargebeurd
       Meeslepend

    Geplaatst door uit Maastricht , leeftijd 40-49
    Waardeert het boek met een 10 uit 10


    17-11-2018
    Hijman waar ben je!
    Realistisch geschreven verhaal hoe een jongen de oorlogstijd heeft beleefd en overleefd. Doordat het vanuit zijn ogen wordt beschreven zal het de jeugd zeker aanspreken. Het is ook een mooi en spannend verhaal om te lezen en voor zover mogelijk luchtig verteld door de schrijver.

       realistisch en eerlijk
       goed te begrijpen voor de jeugd

    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 40-49
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    10-11-2018
    Aangrijpend onderduikverhaal van een jongen van 12/13 jaar
    Hele realistische beschrijving van de onderduiktijd van een zeer jonge jongen. Heel positief wordt voor- en tegenslag beschreven. Het heeft me erg aangegrepen, omdat het het verhaal is ,dat mijn eigen vader mijn broer en mij niet heeft kunnen vertellen. Een aantal puzzelstukjes naar de eeuwige zoektocht zijn door dit boek verhelderd en het geeft tevens vele herinneringen uit mijn eigen jeugd. Met dank aan Hijman/Harry Gans, dat hij dit allemaal heeft mogen doorgeven. Met tevens dank aan de schrijver Frans Hermans, die dit verhaal zo mooi heeft opgeschreven, zodat het luchtig en niet te emotioneel is geworden. Het zal de jeugd zeker aanspreken.

       Meeste plekken zijn heel herkenbaar
       Leerzaam en tevens opvoedkundig
       NVT
       NVT

    Geplaatst door uit Tot 2009 woonde ik in en rond Amsterdam; nu in Brunssum , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 9 uit 10


    19-10-2018
    leerzaam indrukwekkend boek in een keer uitgelezen
    geeft inzicht van een persoon Hijman wat er in oorlogsjaren kan gebeuren en dat je toch geluk kunt hebben. Sfeervol document voor zijn kleinkinderen en eventueel te gebruiken als lesmateriaal

       makkelijk leesbaar voor jong en oud

    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 8 uit 10

€ 20,50

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

Terug in de trein naar Amsterdam in het najaar van 1943 bestaat de Joodse jongen Hijman Gans niet meer. Omdat ik er van de Duitsers als Jood niet mag zijn, niet mag bestaan, niet mag leven, heb ik van Dick een nieuwe naam gekregen: Henk Spee. Ik moet daar wel even aan wennen. Zo maar ineens ben je iemand anders, omdat je vijand je wilt oppakken, kwaad wil doen. Waarom zijn die mensen eigenlijk mijn vijanden? Ik heb toch nooit ruzie gehad met een Duitser? Ik ken helemaal geen Duitsers.
De reis terug naar Amsterdam verloopt zonder problemen. We stappen uit op het Centraal Station. We lopen zo onopvallend mogelijk richting het Muntplein. Vooraf heb ik al instructies gekregen van de verzetsman dat ik van daaruit de tram moet nemen en drie haltes verder weer moet uitstappen.
Zo sta ik daar alleen te wachten op de tramhalte. De verzetsman op enige afstand om niet te laten blijken dat we bij elkaar horen. Uit mijn ooghoek zie ik iemand met glad glimmend achterover gekamd haar op me toekomen. Hij heeft een bleek ongeschoren gezicht. Ik kijk naar de verzetsman, maar die vertrekt geen spier.
‘Zo jongen, op de tram aan het wachten?’
‘Ja, meneer,’ antwoord ik fatsoenlijk.
‘Helemaal alleen?’
Ik knik en voel mijn hart in mijn keel bonzen. De man trekt een grimas. Hij heeft rotte, gele voortanden.
‘Zo, zo, jongeman en hoe heet jij dan wel?’
‘Henk Spee, meneer.’
‘Ben jij helemaal alleen hier in Amsterdam op de tram aan het wachten? Waar zijn je vader en moeder dan?’
Ik vertel mijn verhaal dat ik in Brunssum heb geleerd. Dat ik mijn ouders bij het bombardement van Rotterdam heb verloren en nu op zoek ben naar andere familieleden. Naar oom André en tante Lenie Spee die in Amsterdam-West wonen. Hij kijkt me onderzoekend aan, knijpt zijn gluiperige ogen een beetje dicht en antwoordt: ‘juist ja.’ Ik tril op mijn benen, voel woede opkomen. Waar bemoeit die vent zich mee?
Ik gluur opnieuw richting de verzetsman. Maar die is verdwenen! Rennen nu! zeg ik tegen mezelf. Maar juist op hetzelfde moment dat ik me uit de voeten wil maken grijpt de ellendeling me stevig bij mijn rechterbovenarm.
‘Helemaal alleen hè. Dat wil ik toch graag even nader met je bespreken. Jij gaat met mij mee.’
Ik probeer me uit alle macht los te rukken, maar mijn belager is te sterk. Ik voel de moed in mijn schoenen zinken. Ik ben gepakt. Verraden? Toeval? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik door deze ongure vent naar het Adama van Scheltamaplein word gebracht voor verhoor. En dat belooft niet veel goeds.
Van Lea Winnik weet ik dat vanaf het Adama van Scheltamaplein de transporten worden geregeld. Iedere dinsdag komen van daaruit de lijsten met namen van Joodse mensen. De volgende dag worden de Joden die op die lijsten staan naar het station gebracht en op de trein naar Westerbork gezet om vervolgens naar Duitsland te worden afgevoerd.
‘Ik heb er weer een,’ zegt de man met de gele tanden glunderend tegen een Nederlandse politieagent als we het gebouw betreden.
‘Onderduiker?’
‘Nee, denk het niet. Stond bij de tramhalte. Eentje zonder ouders, maar het is wel een Jood.’
‘Goed, je weet waar je het bewijs van ontvangst kunt halen. Boven bij de administratie.
Heb je wel heel gemakkelijk vandaag je geld verdiend hè.’
‘Soms heb je een gelukje, nietwaar?’
Ze lachen vals naar elkaar. ‘Gele tand’ verdwijnt de trap op.
Ik zit in een oud schoolgebouw waar gearresteerde Joodse onderduikers gevangen worden gehouden in het gymnastieklokaal. Als ik er langs moet lopen van de bewaker hoor ik geschreeuw en luid gejammer. Ik huiver. Gelukkig kom ik daar niet terecht. Ik word naar een van de vele lokalen gebracht die dienst doen als verhoorruimten. De deur achter me slaat dicht en ik hoor de sleutel in het slot knarsen. Ik ben alleen in het leslokaal. Mijn hersenen draaien overuren. Wil ik hier wegkomen, dan mag ik niet één fout maken. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen