Fragment

Hotel The Settlers’ Inn lag aan de overkant van de straat. Ik stak over. Mijn stappen richting de klapdeuren nam ik met lichte nervositeit over mijn onmiddellijke toekomst. Waren dit mijn laatste schreden als vrijgezel? Waren dit mijn eerste meters op weg naar een leven in Canada? Achter die klapdeuren bevond zich mijn nieuwe werkgever en mogelijke nieuwe levenspartner. Deze laatste meters waren een voettocht naar het ongewisse. Het vrije leven lag hier buiten, maar ik kon geen kant meer op. Ik moest die deur door. Zo was het afgesproken, dat werd verwacht als tegenprestatie voor het gratis vliegticket, erachter lag mijn volgende levenshoofdstuk. En plots, als een ongetrainde doch vastberaden bokser die de ring in stapt, stond ik in de lobby. ×