Fragment

Kraters op aarde.

Door Ryan Radder


Loop je voorop? Doe je dat als herder? Un pastor que oistum laitet(een herder die zijn schapen moe is)? Als uitzondering misschien? De derde mogelijkheid zou zijn als ontsnapte... Eerste gewetensvraag.


Ben je echt? Of slechts een toneelspeler? Een representant? Of het gerepresenteerde zelf? Uiteindelijk blijk je vaak een namaaktoneelspeler te zijn... Tweede gewetensvraag.


Ben jij er een die toekijkt, of mee aanpakt – of die de andere kant opkijkt en wegloopt? Derde gewetensvraag.


Dat waren treden voor mij, en ik ben er pas over omhooggeklommen – daartoe moest ik ze achter mij laten. Maar ze dachten dat ik op ze uit ging rusten...


Wil je meegaan of voorop lopen? Of alleen lopen?... Men moet weten wat men wil en dat men dat wil... Vierde gewetensvraag.


Voorwoord

“De nobele ziel prijst zichzelf” stelde Nietzsche. Deze blik van mens is vrijwel nooit uitgebeeld in de geschiedenis van mens, en hedendaags lijkt deze visie compleet absent. En toch is het met deze visie hoe de meeste mensen hun leven beginnen in verschillende maten van verlangen, ergernis, verwarring en passie. Voor meeste het is het zelfs geen visie maar eerder een mistige ongedefinieerde wolk die ongrijpbaar lijkt. Het is het gevoel dat eens leven betekenis kan hebben en dat het beste nog voor je in de toekomst ligt.

Het zit niet in de natuur van mens of geen enkel levend wezen om te stoppen en op te geven bij de eerste tegenslag. Om ergens mee te beginnen om vervolgens op te geven vereist een niveau van corruptie dat sterk van mens tot mens verschild. Sommigen geven op en verwijten zichzelf bij de eerste tegenslag. Sommigen stoppen en verkopen hun idealen, sommigen verliezen hun passie en vuur langzaam zonder te weten wanneer en hoe ze het precies verloren zijn. Maar allen raken ze verloren in het moeras van de geboden van hun ouderen die hun vertellen dat volwassenheid het verbannen is van je eigen geest, je eigen verlangens en je eigen waarden.... ×