Fragment

Over Levenswinst

Veertig jaar lang verdiepte ik me in holistische gezondheidszorg en de samenhang tussen lichaam, Ziel en geest. Ik studeerde, deed onderzoek en werkte met duizenden mensen. Het leven zelf echter, in zijn donkerste nacht, leerde mij wat geen kennis en kunde, geen inzicht en geen ervaring met anderen me kon leren. Dingen zoals humor, relativeren, vergeven, compassie en nog veel en veel meer. Het leerde me vooral dat uitdagingen mogelijkheden zijn, en dat onder de modder in je leven het ‘goud’ verscholen ligt.

Er zijn periodes waarin alles anders gaat dan je wilt.
Je staat erbij en kijkt er naar hoe het leven door je vingers glipt, hoe dierbaren van je afglijden, de wereld verandert. Je zit vast in de puinhoop die er van je droom over is. Kapot, gebroken. Je ervaart het volkomen bankroet van een oude manier van zijn.
Je zoekt een oorzaak en een oplossing, maar dat helpt je niet.
Nu vraagt het leven van je dat je omarmt wat er is:
jezelf in al je wanhoop, je machteloosheid en niet weten.
Zoals je een kind omarmt, dat bang is en alleen.
periode gaat dit boek. Lang dacht ik dat het onmogelijk zou zijn dit boek te publiceren. Het was te kwetsbaar en te privé. Toch wilde ik het doen omdat er al zo veel zelfhulpboeken zijn en ik zo vaak mensen ontmoet die vervolgens ‘alles weten’, maar het niet kunnen leven. En dan veroordelen ze zichzelf, zoals vroeger misschien verzorgenden ook deden: ‘leer je het nou nooit? Wanneer houd je nou eens op met…? Zie je wel, het lukt je toch niet’… en zo voorts.
Daarom wilde ik dit delen, om naast je te staan en niet vanuit kennis boven je. Om je te helpen vanuit herkenning mededogen te gaan voelen naar je eigen situatie, naar jezelf en openingen te vinden om tot echter vergeving en heling te komen.
Achter elk mens schuilt een vlinder, met haar eigen worsteling om uit de cocon te komen. Die worsteling is menselijk en nodig dus niet iets om je voor te schamen. Zou je de vlinder ‘bevrijden’, dan kan ze niet vliegen. De worsteling maakt haar sterk. Jouw worsteling maakt jou sterk, bewust en vrij. Ik hoop en wens dat je al lezend jezelf herkent, vergeeft en omarmt zodat jij op jouw manier verder kan.

Toen er niets meer hoog te houden was, niets meer te helen en niemand meer om op te leunen, ontdekte ik wat het betekent om van jezelf te houden. Wat ik kan, dat kan jij ook. Ik ben geen haar beter dan een ander.

Jezelf toestaan dus … dat er is wat er is, zonder meer
Ook als je ergens kapot van bent, als je hart breekt of je hebt iets fout gedaan. Jezelf toestaan om het niet te weten, je eenzaam te voelen, geen woorden te hebben voor wat er in je leeft en het dus niet te kunnen delen. Om dood te willen zelfs. Om vanuit zo’n besef van nederigheid en machteloosheid naar de Hemel te schreeuwen: ‘Help me dan. Ik kan dit niet!’
In zo’n moment van overgave kan je ontdekken dat het drama kan stoppen, dat je ergens gewoon doorheen kunt vallen en dat je daar niet dood van gaat. Sterker nog: dat er kracht schuilt in overgave, dat ‘niet weten’ een poort is naar bevrijding van de overheersing van je kleine bange ik, dat je jezelf kan overstijgen in de zin dat je kan leren om jezelf met al je onvolmaaktheden te omarmen, zoals de baarmoeder het nog onvolgroeide kind onvoorwaardelijk omhult, beschermt en voedt.

Zoals een vogel die het nest verlaat zo mocht ik ervaren hoe het onzichtbare me draagt.
Nu leerde ik ook mezelf te dragen; mezelf lief te hebben.
Als de nieuwe dagenraad, voelde ik het dagelijkse wonder weer:
een vogel die zingt, de zon op mijn huid,
de wind langs mijn wangen,
de adem die me in leven houdt,
een aanraking van iets Goddelijks dat komt uit het niets.
Plezier dat zomaar opborrelt.
Zo werd ik vrij van de angst om te vallen, de angst om het niet te weten, niet te kunnen, geen grip te hebben.
Vrij van mijn eigen oordeel en dat van anderen.
Vrij van boosheid, vrij van schuld en schaamte.
Door deze periode heb ik de heelheid in mijn gebrokenheid teruggevonden. Toen er niets meer te fiksen was, ontdekte ik dat je kan ontspannen in de pijn, dat je het onmogelijke gewoon kan doorleven. Toen ik het streven naar ‘genezing’ opgaf, sloop genezing stap voor stap mijn leven binnen, samen met nog zo veel meer...
Dit is dus ook een boek van hoop.
Er is veel meer herstel mogelijk dan je denkt.

Tweemaal in mijn leven heb ik ervaren dat een mens door een soort stervensproces kan gaan zonder dood te gaan. De eerste keer was toen ik kanker kreeg. Dit heb ik beschreven in mijn boek ‘Dansen met de dood’. Het doorleven van de kanker heb ik ervaren als een proces van transformatie, zoals de rups transformeert in een vlinder. De rups ‘sterft’ aan zijn oude vorm om als vlinder tevoorschijn te komen.
De tweede keer beschrijf ik in Levenswinst. Dit gaat veel dieper.
Hier past meer het beeld van de mythische vogel Phoenix die tot as verbrandt en in vrijheid opstaat zoals Pjotr van Kan zo mooi heeft verbeeld op de omslag.

Deel 1 van dit boek beschrijft Christels donkere nacht van de Ziel en hoe deze haar helder, heel en vrij maakte zoals in de kern beschreven in de bovenstaande tekst.

Mijn eigen ervaring is doorweven met ervaringen van anderen, af en toe beschouwend vanuit mijn positie als therapeut. Zo is het meer dan mijn eigen verhaal geworden. Daarom draagt de hoofdpersoon de naam Christel en niet Conny. De namen zijn alle fictief, behalve die van mijn overleden broertje, Peter.
Gedichten zonder verwijzing, zijn allen van mijzelf.

Deel 2 bevat een nabeschouwing met uitleg en tips. Die heb ik geschreven om de lezer die zelf door een moeilijke tijd gaat zoveel mogelijk inzicht en handvatten mee te geven, zonder er een theorieboek van te maken.

Toen de wereldwijde crisis rondom corona begon, wist ik dat de mensheid nu ook een diepe transformatie doormaakt. Dit wordt in deel 2, hoofdstuk 4 kort belicht. Het zet de beleving van de mondiale crisis in een groter licht.
Meer dan ooit komt het donkere aan het licht, in onszelf en in de wereld. Levend in een wereld die verscheurd en gebroken is, zwelt de roep aan om heling. De eenzaamheid die groeit in een steeds meer computergestuurde wereld, roept om samen; om verbinding en wezenlijk contact. Nepnieuws roept om het vinden van een waarheid voorbij elk verhaal, de waarheid vanbinnen, in je eigen hart, voorbij het rationele brein. Het donkere roept om licht, de pijn smeekt om verlichting.
Naarmate de polariteiten scherper worden groeit de roep om bewustwording, heling en bevrijding mondiaal. Elk mens dat die weg in het eigen leven durft aan te gaan draagt bij aan het grote geheel en aan de zo noodzakelijke heling en bevrijding van het collectief. En die weg – jouw weg – gaat door het eigen donker heen.

Het verhaal in dit boek is slechts een voorbeeld, bedoeld om je – doordat je mogelijk dingen herkent – jezelf of de ander te vergeven en om je te bemoedigen. Er zit een onvoorstelbare herstelkracht in het leven, dat heb ik meermaals zelf ervaren.

Velen van ons voelen zich machteloos, hoewel ze beschikken over een enorm potentieel aan liefde, inzicht en ervaring dat het verschil zou kunnen maken in het eigen leven en dat van naasten, doorwerkend naar het collectief. Wie de weg door het donker zelf ooit aanging, kan anderen de hand reiken met doorleefde wijsheid en compassie.
Wanneer we bundelen, kunnen we het hart van de nieuwe mensheid al laten kloppen. Een samenleving creëren die ‘klopt’.
Dus laten we samenkomen, moed houden, elkaar inspireren door de mooiste versie te worden van onszelf: authentiek, heel en bevrijd.
Een moeilijke tijd daagt ons daartoe uit. ×