€ 24,95

ePUB ebook

  € 17,50

PDF ebook

niet beschikbaar

Mannen in Zebra Jan Lemaire Jr,

Ons Leven in het concentratiekamp Oranienburg

Jan Lemaire Jr • Boek • paperback

  • Samenvatting
    Jan Lemaire Jr. was acteur, toneelschrijver en regisseur. Op 7 oktober 1941 werd hij, in zijn woonplaats Amsterdam, opgepakt op verdenking van werkzaamheden voor de illegale krant ‘De Waarheid’. Via het Huis van Bewaring in Amsterdam en Kamp Amersfoort kwam hij in het concentratiekamp Sachsenhausen in Duitsland terecht. Overal loerde de dood en overal was de dood. Jan kwam hier in aanraking met leden van de Duitse communistische partij die in de jaren ’30 vanuit Nazi-Duitsland naar Amsterdam waren gevlucht. Ze hadden gezamenlijke vrienden; dat bleek een bindende factor in het concentratiekamp. Buiten het zicht van de SS-ers zorgden de gevangenen zo goed mogelijk voor elkaar. Deze saamhorigheid redde levens. Jan werd één van de leiders van de Nederlanders in het kamp en zette brood-hulp op voor Nederlandse gevangenen in het kampziekenhuis. Voorts organiseerde hij met de ‘culturele commissie’ avonden voor de Hollanders en hield hij voordrachten. Deze avonden gaven de gevangenen weer moed en zorgde voor solidariteit. Op 14 april 1943 begon Jan onder erbarmelijke omstandigheden met het schrijven van zijn boek ‘Mannen in Zebra’. De eerste versie van zijn manuscript viel in handen van een SS’er. Na enkele dagen van ondragelijke spanning kreeg hij het wonderlijk genoeg ‘ongelezen’ terug. Medegevangenen raadden hem aan het script te verbranden. Later pakte hij het schrijven weer op. Hierbij maakte hij gebruik van zijn zakboekje, wat hij heimelijk bij zich droeg. Toen de geallieerden in april 1945 oprukten werden alle gevangenen door de Duitse bewakers uit het kamp Sachsenhausen weggevoerd. Jan nam de leiding over een grote groep Nederlandse medegevangenen. Het werd een afschuwwekkende tocht die later de geschiedenis in zou gaan als ‘de dodenmars’.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 150mm x 230mm
    Aantal pagina's : 290
    Uitgeverij : Uitgeverij Lemaire
    ISBN : 9789090335445
    Datum publicatie : 10-2020
  • Inhoudsopgave
    Inleiding

    MANNEN IN ZEBRA
    Jan Lemaire Jr.

    Mijn broer Jan Lemaire Jr.
    Louis Lemaire

    Levensloop

    Voetnoten

    Bronnen
  • Reviews (10 uit 1 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    23-10-2020
    Gruwelijkheden toch te behappen
    Een uniek en bijzonder goed leesbaar verhaal dat op zeer betrokken manier de beestachtige manier beschrijft waarop de nazi's in de 2e wereldoorlog de gevangenen in concentratiekamp Sachsenhausen behandelden. Schrijver Jan Lemaire jr., opgepakt in 1941, neemt je vanaf het allereerste begin mee alsof je er zelf met je neus bij bent en loodst je met zijn levendige dialogen en beeldende manier van schrijven mee naar de hel van Sachsenhausen. En erdoorheen. Want hij- en een aantal van zijn beste kameraden overleven de verschrikkingen en ook de dodenmars die de duizenden gevangenen in 1945 vanuit het kamp naar hun uiteindelijke vrijheid liepen. En deze wetenschap en de schrijfwijze van de auteur maakte voor mij het lezen van alle gruwelijke details toch goed te behappen.

       Mooie uitgave
       Fantastisch goed geschreven

    Geplaatst door uit Wormer , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 10 uit 10

€ 24,95

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

Hoor ik mijn naam daar noemen? Ik kijk om. Achter mij staat een nog jonge man, geheel in 't bruin gekleed, met een fiets aan zijn hand. "Bent u mijnheer Jan Lemaire?” "Jawel". "Dat treft. Ik zou u graag even willen spreken!” "Dat kan. Maar met wie heb ik 't genoegen?” De man draait even een revers van zijn bruine overjas om en daar zie ik het teken dat iets te maken heeft met ‘politie’. "Tjonge, dat is niet mis," zeg ik lachend. "Totaal ongevaarlijk, mijnheer Lemaire. 't Gaat om uw distributiebescheiden." "Distributiebescheiden?” "Ja, zijn die in orde?” "Dat neem ik aan," zeg ik aarzelend. Ik ben nooit zo zeker van dat soort dingen. "Hebt u uw identiteitsbewijs bij u? Onmiddellijk grijp ik in mijn binnenzak. Goddank, ik toon het hem. "In orde. Hebt u er bezwaar tegen dat wij even naar het politiebureau lopen, daar kunnen wij de zaak beter behandelen." ×
SERVICE
Contact
 
Vragen