Fragment

De reizende pen

Mag ik me even voorstellen: mijn naam is Parker. Ik weet inmiddels dat die naam associaties oproept met bekende figuren zoals Aloysius Parker uit Thunderbirds en Peter Parker alias Spiderman. Misschien dat ik u teleurstel door te onthullen dat ik een doodgewone pen ben, hoewel ik in de pennenwereld enige status geniet. Zo laat ik met de nodige afstand verscheidene soortgenoten achter me op de maatschappelijke ladder. Bic nam onlangs de poedelprijs in ontvangst voor bezetting van de laatste trede en Stabilo bungelt vijf sporten onder mijn rangorde. Eerlijkheidsgetrouw dien ik te vermelden dat dit vooral te maken heeft met het productieproces waarop zij weinig invloed kunnen uitoefenen. De genoemde versies krijgen minder aandacht en moeten het vaak doen met een plastic torso. Daarbij is de punt dikwijls onvast en hun vulling rap leeg. Als gevolg van het goedkope vervaardigingproces passen dit soort pennen prima in de westerse wegwerpmaatschappij. Mijn vormgeving en vulpatroon garanderen mij een langer leven. Dit gaat samen met een investering in de vorm van een duurder kostenplaatje. De verkoopprijs kan daarentegen fluctueren en wordt bepaald door de nieuwe verkoper die zich op de particulier richt. De boekwinkel aan de Eindhovenseweg, waar ik terecht kwam, plakte bij aankomst een sticker bestempeld met 7,99 op mijn uiteinde. Na een verblijf in plastic zakken en kartonnen dozen werd ik hier uiteindelijk uitgestald in een metalen rek. Dankbaar voor wat frisse lucht, ruimte en bewegingsvrijheid, strekte ik mijn stroeve ruggenwervel. De winkel vulde zich met kooplustig volk. Sommige bezoekers liepen schaamteloos aan me voorbij en enkele schonken me kortstondige aandacht. Blijkbaar was ik te prijzig. Dit overkwam me bijna iedere dag, tot die bewuste dag: 9 augustus 2013, aanbrak. Een lieftalige jongedame genaamd Nicky was op zoek naar een pen. De schoonheid in kwestie had al menig schrijfwaar door haar handen laten gaan, voordat haar uiteindelijke keuze op mij viel. Aan de ene kant zou ik dit als een belediging kunnen opvatten. Wie wil er niet met kop en nek boven alle anderen uitsteken, direct opgemerkt en respectievelijk gekozen worden? Aan de andere kant is het ook een compliment om na een zorgvuldig onderzoek als de winnaar uit de bus te komen. Hoe dan ook, ze koos mij en met een glimlach op ons beider gezicht bereikten we de kassa. Mijn gezichtsuitdrukking verloor aan kracht toen ik in een papieren zakje werd gestopt. Het incident deed me denken aan die lotgenoten die tijdens de fabricage vroegtijdig werden afgevoerd. Ze voldeden niet aan de eisen. Als vergelijking zou een mens wellicht denken aan een tot de dood veroordeelde gevangene die een juten zak over zijn hoofd getrokken krijgt, terwijl hij zijn laatste gang naar het schavot maakt. Een rilling trok over mijn metalen romp die tegen de verwachting in niet verdween toen Nicky me in haar warme rechterjaszak stopte. De wiegende beweging die ik onderging tijdens de fietstocht naar Nicky’s huis, zorgde ervoor dat ik mijn rust hervond. In ontspannen toestand ontdekte ik dat we op haar slaapkamer waren aangekomen. Inmiddels was mij kenbaar genade geschonken; de zak werd verwijderd en het licht viel op mijn gehele wezen. Ik schitterde in het zonlicht dat door het raam naar binnen glipte. Mijn trots bereikte zijn hoogtepunt toen er een kreet uit Nicky’s keel ontsnapte. Ze vond mij overduidelijk meer dan mooi, wat me wat deed zweten en als gevolg… extra glimmen. Ze nam me gretig vast en drukte mijn punt op het papier. Kennelijk was het nu tijd voor het echte werk. Er stroomde echter geen inkt naar mijn stift en ik kreeg het Spaans benauwd. Mijn aderen verkrampten van de schrik waardoor er helemaal niets op het vel kwam te staan dan wat krasafdrukken. Het meisje gaf niet op; ze liet me rondjes draaien, klikte mijn dopje meerdere keren in en uit en blies zelfs haar warme adem in mijn gezicht. Dit laatste zette mijn hormonen in werking met als gevolg een flinke lading blauwe inkt. Beiden deinsden we kortstondig terug waarna we zeker drie uur lang aan het werk gingen. Soms schreef ze minutenlang aan een stuk, leek ze nauwelijks tijd te nemen voor iets anders dan happen naar lucht. Af en toe nam ze, en als consequentie ook ik, een korte pauze om de juiste woorden te kiezen. Tijdens die spaarzame momenten bekeek ik haar geconcentreerde wenkbrauwfrons en verzamelde energie voor de komende pennenstrijd. Dit grietje bleek een getalenteerd schrijfster. Nu snapte ik haar overpeinzing in de boekhandel. De pen is haar wapen en de keuze hiervoor van aannemelijk belang. Mijn god, ik ben haar uitverkorene! Het is maar goed dat ik al een rood kleurtje heb, anders zou ze mijn verkleuring hebben opgemerkt. De twee dagen die volgden op deze vrijdag, sleurde Nicky me tijdens haar schrijfsels mee op reis naar andere werelden, tijden en levens. Haar fantasie leek grenzeloos. Net voor het slapen gaan deelde ze me mede dat ik de volgende dag fysiek mee op reis zou gaan. Vandaag bleek namelijk de laatste dag van de schoolvakantie te zijn en vanaf morgen zou ze weer vijf dagen per week les moeten volgen. Ze vertrouwde me toe dat dit ‘meegaan’ tegen haar voornemen was. Aanvankelijk wilde ze mijn diensten bewaren voor het noteren van haar korte verhalen. Zou ik ‘enkel’ haar ‘fantasie-pen’ zijn. Ze schijnt echter zo snel aan me gehecht te zijn geraakt, en dat is absoluut wederzijds, dat ze geen andere pen meer tussen haar vingers duldt. Wat maakt zij mij een gelukkig ding. ×