Fragment

‘Kom,’ hij trok me mee naar de beschutting van de duinen en we gingen tegen de duinrand aanzitten.
Ramzy deed zijn rugzak af en haalde het schetsboek tevoorschijn.
Hij sloeg het open en liet me een portret zien van mezelf.
Het leek sprekend en als ik hem niet had geloofd dat hij kon tekenen dan had ik dat ter plekke moeten herzien.
Hij had mij perfect getekend. Ik had een dromerige blik op die tekening.
‘Zo kijk je als je tussen de boeken verdwijnt naar je fantasiewereld,’ zei hij met een glimlach.
‘Echt?’ Ik was verrast. Hij had het uit zijn herinneringen moeten tekenen.
‘Eigenlijk ben je er zelf de schuldige aan dat ik te laat was voor onze afspraak.’ Hij glimlachte. ‘Ik weet dat jij jezelf niet mooi vindt, maar ik zou je zo graag nog wat meer willen tekenen.’
Toen knikte ik. Voor hem wilde ik wel poseren.
‘Het liefst zonder kleding,’ zei hij en ik keek hem geschrokken aan.
‘Kom op Evanna, ik weet zeker dat je een prachtig lijf hebt. Zacht en rond.’ Zijn ogen glinsterden.
Ergens was ik gechoqueerd. Was hij net als alle jongens die ik had gekend?
‘Ik bedoel niet dat we seks moeten hebben, sorry het klinkt waarschijnlijk nogal crue zoals ik het zei. Ik weet dat je niet meteen uit de kleren gaat, maar ik wil je bloot, nou ja,’ hij struikelde over zijn eigen woorden.
Ik vond dat zo schattig, zo lief.
Glimlachend drukte ik spontaan een kus op zijn mond.
Hij sloeg zijn armen om me heen.
Ik voelde hoe zijn handen over mijn lichaam gleden, over mijn rug, even naar mijn billen en toen weer terug.
‘Ik wil je gewoon tekenen Evanna,’ zei hij zacht en verontschuldigend.
‘Misschien,’ zei ik.
×