€ 15,50

Fragment
Fragment
ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Onverwoestbaar?

Elly van Es • Boek • paperback

  • Samenvatting
    In Onverwoestbaar? kijk ik als 64-jarige terug op mijn leven. Ik zie dromen die uitkwamen - een relatie en kinderen - en ambities die ik kon waarmaken: studeren en een baan. Helaas zie ik ook menige botsing tussen die ambities en de beperkingen van mijn lijf. Ik heb namelijk Cystic Fibrosis (taaislijmziekte), een ziekte met nogal wat impact op lijf en levensloop.
    Door die impact is het ook een verhaal geworden over een reis met oponthoud, omwegen en alternatieve routes en een verslag van een zoektocht naar een zinvolle - en aangename! - invulling van mijn dagen.
    Als “ouwe taaie” ben ik nu bovendien in staat om terug te blikken op vele medische en technologische ontwikkelingen die sinds de jaren ‘60 mijn levensgeluk mede bepaalden. Als klap op de vuurpijl maakte ik de komst mee van nieuwe, revolutionaire CF-medicatie, waardoor ik waarschijnlijk nog wel een tijdje mee kan. Voorwaarts!
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 145mm x 210mm
    Aantal pagina's : 317
    Uitgeverij : Elly van Es
    ISBN : 9789464437652
    Datum publicatie : 10-2022
  • Inhoudsopgave
    Proloog - Elli, een mythe uit de Edda
    Deel 1 - Een bijna gewoon meisje - 1958 – 1977
    Deel 2 - Chronisch ziek en kerngezond - 1977 – 1989
    Deel 3 - Het onderste uit de kan - 1990 - 2000
    Deel 4 - Achter de geraniums - 2000 - 2010
    Intermezzo - Een parabel
    Deel 5 - Een pil aan de horizon - 2010 – 2017
    Epiloog - 2022: het wondermiddel
  • Reviews (8,6 uit 7 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    24-12-2023
    Indrukwekkend
    Elly is een begenadigd verteller. Haar verhaal gaat over haar kindertijd tot nu (60+). Over haar aandoeningen en de impact daarvan op haar leven. Zonder dat zij ergens in een slachtofferrol vervalt geeft Elly de lezer een inkijkje in haar leven en de mogelijkheden die er waren. Een optimisch en tegelijk een realistisch boek.


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 8 uit 10

    19-02-2023
    Treffende titel
    Vlot geschreven. Prachtig inkijkje in een kwetsbaar en daardoor krachtig leven.

       Helder taalgebuik
       Boeiende schrijfstijl

    Geplaatst door uit Lekkum - Nabij Leeuwarden , leeftijd 40-49
    Waardeert het boek met een 9 uit 10

    20-01-2023
    Een vermakelijk, maar indrukwekkend en aangrijpend verhaal!
    In eerste instantie wilde ik dit boek lezen omdat Elly een bekende van mij is, maar al bij het eerste hoofdstuk was ik blij verrast! Vaak is een dergelijk boek niet erg boeiend, maar daar is bij dit boek geen sprake van. Elly heeft haar levensverhaal héél erg leuk opgeschreven. Vooral hoe zij haar jeugd beschrijft, vond ik weliswaar zeer aangrijpend, maar toch ook erg boeiend en veelal grappig! In haar boek beschrijft Elly ook op bijzondere wijze hoe zij met bepaalde situaties (soms herkenbare, ook al zijn die bij ons vaak minder ernstig) omgaat en hoe ze die zelf oplost. De tip om een boek te ‘lezen’ (luisteren dus), tijdens mijn dagelijkse revalidatie-oefeningen, heb ik inmiddels zelf al opgevolgd en bevalt mij erg goed! Die ‘Koolmeesjestruc’ moet ik ook maar eens toepassen als ik weer eens niet kan slapen. Wij zullen nooit ten volle kunnen begrijpen hoe het is om met een dergelijke ziekte te moeten opgroeien, laat staan er je hele leven mee te moeten ‘dealen’. Door de duidelijke, maar ook oprechte wijze waarop Elly haar boek heeft geschreven, geeft het voor een buitenstaander toch een hele goede indruk van een leven met CF. Daar komt bij dat het boek, mede door de leuke schrijfstijl, tevens ook een boeiend verhaal vertelt!

       Humoristisch en boeiend geschreven!
       Niet alledaags

    Geplaatst door uit Enkhuizen , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8.5 uit 10

    13-01-2023
    Aangrijpend, toegankelijk en vlot geschreven levensverhaal o
    Het eerste deel van het boek over de kindertijd is ontroerend en beeldend geschreven. De lezer ziet een klein meisje voor zich dat moest dealen met heel veel pillen, medische ingrepen, en afwezigheid van school en vriendinnen. Er zijn bezorgde ouders die moet leven met de wetenschap dat hun kind waarschijnlijk niet erg oud zal worden en desondanks proberen dat ze een ‘normale’ jeugd kan hebben. Aan het einde van het boek komt de auteur daarop terug, vooral de zorgen van haar moeder. Ik denk dat Elly van Es dankzij de dagboeken van haar jeugd de beleving van een kind dat veel ziek is zo goed heeft kunnen weergeven. In de vervolgdelen spreekt vooral de kracht en overlevingsdrang van de auteur tegen de klippen op, met passie voor haar werk, haar professionele belangstelling, haar gezin, de natuur en haar onvermoeibare inzet voor haar niet betaalde werk zoals het zang koor en de patiënten belangenvereniging. Ze weet met humor, zelfkennis en optimisme tegenslagen te incasseren en dieptepunten te analyseren. Haar dealen met een overweldigend medisch circuit maakte grote indruk. En haar capaciteit om een beroep te doen op steun en hulpverlening. Dat is verre van gemakkelijk. Het boek straalt levenskunst uit. En dat komt goed naar voren in de latere delen waarin pijn en verdriet niet de overhand krijgen en haar veerkracht centraal staat. Dit levenskunst verhaal is het lezen door eenieder, gezond of niet, zeker waard!


    Geplaatst door uit Amsterdam , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 9 uit 10

    03-01-2023
    Verrassend mooi geschreven boek
    Ik werd enorm verrast door dit boek. Het is zo spannend geschreven dat het bijna leest als een detective. Dat is niet wat ik verwachte van een boek over een leven met zo'n nare ziektes en zoveel pech. Maar de droge humor, de spannende momenten en de moed van de hoofdpersoon (voor mij de absolute heldin in dit verhaal) maakt dat je dit boek in een ruk uit wilt lezen. Tegelijk geeft het boek ook een beeld van hoe de behandeling van de ziektes COPD en suikerziekte in één generatie tijd veranderd en verbeterd is. Echt een aanrader!

       Prachtig geschreven, spannend
       prachtig levensverhaal

    Geplaatst door uit Zwaag , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 9 uit 10

    27-12-2022
    Prachtig boek, in één adem uitgelezen
    In dit boek beschrijft de auteur haar leven met de ernstige ziekte Cystic Fibrosis, met alle medische verwikkelingen die daarbij horen (vaak levensreddend, soms met bijna fatale blunders). Een leven met ups en downs, zoals iedereen die heeft, maar tegelijkertijd totaal anders en met immense uitdagingen. Het gaat over wat zo'n ziekte met je leven doet. Geen klaagzang!, de mix tussen feitelijke beschrijving en bespiegeling vond ik juist mooi. En, hoewel ik zelf een gezond lichaam heb, kwam ik veel herkenbaars tegen. Zoals: een verliefde tiener zijn, maar helaas niet bij de populaire meisjes horen. Of: hoe je kunt genieten van de natuur in je eigen achtertuin. Ik kan het ieder gezond en (chronisch) ziek mens die van lezen houdt van harte aanbevelen.


    Geplaatst door uit Bennekom , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8.5 uit 10

    23-12-2022
    Mooi!
    Ik vond het een heel mooi boek. Het leest gemakkelijk weg.


    Geplaatst door
    Waardeert het boek met een 8 uit 10

€ 15,50

niet beschikbaar

niet beschikbaar



3-4 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Hoe kan ik bestellen?
Delen 

Fragment

Fragment 1: uit hoofdstuk Wazige wereld (1975)

Dit speelt in 1975 . Ik was 17 jaar en net aan mijn ogen geopereerd, problemen tengevolge van diabetes)
----
Kort na het verwijderen van het verband had de oogarts mij in het ziekenhuis een testbril opgezet. De onderzoekkamer was bij toverslag als op een haarscherpe kleurenfoto. Zo goed had ik in jaren niet gezien. Verbaasd knipperde ik tegen de felle kleuren. Voor mijn definitieve bril moesten de glazen echter uit Frankrijk komen en dat zou drie weken gaan duren.
‘Dat is nou ook sneu,’ zei mijn vader, ‘Nu zie je nog niks.’
Thuis op zijn draaibank maakte hij een kleine ronde lens van perspex. Het lensje lijmde hij in een oud brilmontuur van mijn zus. Een paar dagen later verscheen hij ermee in het ziekenhuis.
‘Zet maar eens op, El.’
Het glaasje was zo dik als de bodem van een potje en ik bekeek het maffe brilletje argwanend. Toch zette ik het op mijn neus en keek hem aan. Geschrokken door de lijnen en details die ik kon zien in zijn gezicht, riep ik uit:
‘Pap, je moet je scheren!’
Iedereen schoot in de lach.
Tijdens het volgende bezoekuur ging ik weer met mijn moeder naar buiten.
‘Waarom neem je het brilletje van Papa niet lekker mee?’
‘Mam, dat staat alsof ik achterlijk ben. Het is een montuur met alleen één raar klein glaasje!’
‘Jaja. En jij denkt dat je hier aan de Amsterdamse grachten je hele schoolklas uit Zaandam tegenkomt?’ Ze kon het zo lekker brengen, die moeder van mij.
Buiten zette ik het brilletje op mijn neus. Weer was daar die sensatie van licht en kleuren.
‘Mam, wat hebben die bomen veel blaadjes! Zien jullie dat altijd zo? Jezus, word je daar niet moe van?’
Vlak voor ik naar huis mocht, arriveerde mijn echte bril.
Die eerste avond - eindelijk thuis! - pakte ik ‘s avonds het fotoboek dat ik in Rome had gekocht. Was ik daar echt geweest? Al die schitterende kleuren van de bloemen, de scherpe contouren van tempels en beelden, overweldigend. Ik huilde van geluk.

============
Fragment 2: uit H 28 Intakegesprek (februari 2000)

‘Hierbij beloof ik plechtig dat ik niet doodga voordat onze meisjes groot zijn.’ Ik sprak de belofte hardop, hijgend en in staccato uit op het ritme van de pedalen van onze nieuwe hometrainer. Je kunt natuurlijk nooit beloven dat je niet doodgaat, Van Es, zei ik tegen mezelf. Beter is: ik beloof alles te doen om zo lang mogelijk in leven te blijven om voor mijn dochters te zorgen. Alles? Wist ik dat wel zeker? Want, verdorie, mijn dunne beentjes konden het nu al niet meer aan. Pas zeven minuten zat ik hier te trappen op het laagste weerstandsniveau en, au, ik hield het bijna niet vol. Had ik daar überhaupt spieren? Maar ik moest door, dat had ik mijzelf immers net zitten beloven.
‘Ik moet door. Elke dag. Volhouden. Trainen. Elke dag. Volhouden. Trainen. Elke dag. Volhouden. Trainen.’
Als een mantra herhaalde ik de woorden hardop bij elke trapbeweging. Anouk zong intussen in mijn koptelefoon:

"A face in the window, looking inside
But no one else sees it, I know.
And now that you’ve found
that the years have changed,
what the ending will be,
time’s just a jailer for me."

Door de griep waar mijn longen zo heftig op hadden gereageerd, besefte ik dat de tijden voor mij misschien aan het veranderen waren. De dood was in december, als het ware, even door het slaapkamerraam komen gluren. Daar ging dit liedje van Anouk natuurlijk helemaal niet over, maar een songtekst is altijd voor meerdere interpretaties vatbaar, nietwaar.
Het was alsof hij, meneer de dood, alleen kort was langsgekomen om me te laten weten dat hij me in de gaten hield. Voor het geval het een keer menens zou zijn. Een soort intakegesprek:
‘Zo, Elly. Ik dacht: ik kom eens even kennis maken. Jij lijkt altijd te denken dat je onsterfelijk bent, maar je staat wel degelijk op mijn lijstje. Je hebt nu eenmaal CF en je bent al boven de 40. Waarom jij niet en een ander wel? Je wéét dat ik sommige anderen rond hun 20e al heb opgehaald.’
Het was merkwaardig dat ik pas op mijn 41e besefte dat ik kon doodgaan aan CF. In de periode dat we nadachten over wel of geen kinderen krijgen, had ik het weliswaar genoemd, maar niet gevoeld. Het was iets abstracts, het ging niet over mij. Hoe hadden mijn ouders het eigenlijk ervaren destijds? Toen ik doodziek naar het Emma Kinderziekenhuis ging, de trap niet meer op kon lopen en nog maar 24 kilo woog? Van hun angst om mij te verliezen had ik nooit iets gemerkt. Toch was die er ongetwijfeld geweest, dat kon niet anders.
Maar ik ging niet dood, ik werd 20, 30 en 40 jaar. Volgens mijn artsen was ik een nogal positieve uitzondering. Sommigen geloofden destijds niet eens dat ik CF had. Dat bracht met zich mee dat ik eigenlijk weinig kennis had van CF. Van mijn 16e tot mijn 28e was ik niet eens onder behandeling geweest van een longarts. Dokter De Waard, die in 1986 mijn longarts werd, was niet het type om uitgebreid voorlichting te geven of me bij te praten over nieuwe ontwikkelingen op CF-gebied.
Van diabetes wist ik daarentegen wel veel, ik had er boeken over gelezen en cursussen over gevolgd. In mijn studententijd draaide ik zelfs een jaartje mee in de jongerenwerkgroep van de diabetesvereniging, tot ik het te druk kreeg met mijn studie. ×
SERVICE
Contact
 
Vragen
Alle getoonde prijzen zijn inclusief BTW, exclusief evt. verzendkosten.
Copyright © 2006 - 2024 Boekenbestellen.nl is een site van Pumbo.nl BV