Fragment
Double bind
Geluk had ik gehad, om zo’n relaxed baantje te
krijgen om wat geld bij te verdienen naast mijn studie
psychologie.
Toegangscontrole voor de ‘Ouderenbeurs’. Nou daar
kon niet veel misgaan. Dacht ik …
Een groepje van drie vrouwen kwam op me af.
“Goedemorgen dames. Ah, ik zie dat u de
gereduceerde kaarten heeft, mag ik dan uw 65+ pas
zien?”
“Hoezo?” sprak een van de dames verontwaardigd.
“Gelooft u ons soms niet? Denkt u nou werkelijk dat we
de zaak zouden besodemieteren?”
Haar opmerking verraste me. Ze leek oprecht
geïrriteerd te zijn door mijn vriendelijke verzoek. “Nou
goed, loopt u dan maar door,” sprak ik nadat ik even
getwijfeld had, wat het beste zou zijn om te doen in
deze situatie. Het was wel niet conform de instructies
die ik ontvangen had, maar ik kon me inderdaad
nauwelijks voorstellen dat deze oudjes de zaak aan het
flessen waren.
Het volgende groepje kondigde zich alweer aan.
Opnieuw drie personen waarvan de enige heer me
de gereduceerde toegangskaartjes overhandigde. Ik
keek het groepje aan en concludeerde dat ze beslist
65+ zouden moeten zijn. “Dank u,” sprak ik beleefd en
gebaarde hen dat ze hun gang konden vervolgen.
“Hoeft u onze 65+ pas niet te zien?” sprak de heer
verontwaardigd. En zich naar de beide dames in zijn
gezelschap omdraaiend, “blijkbaar zien we er allemaal
ZO oud uit voor deze meneer.”
Speelde hij dit nou, of was hij echt een beetje
pissig? Niet zo snel wetende wat hierop te antwoorden
hield ik het bij een vriendelijk lachen en deed een
stapje opzij als gebaar voor hen om verder te lopen. Dit
was toch lastiger dan ik me voorgesteld had, meteen
bij de eerste twee ‘controles’ al geïrriteerde bezoekers.
×
Thuiswinkel Waarborg