€ 9,95

ePUB ebook

niet beschikbaar

PDF ebook

niet beschikbaar

Rouw op je dak

Marianne Schoevers en Ailina Boeree • Boek • paperback

  • Samenvatting
    "Rouw op je dak" vertelt het verhaal van Kevin en Nick, twee vrienden die elkaar al zo'n beetje hun hele leven kennen. Hun leven draait om voetbal, meisjes, uitgaan en vooral veel lol maken. Alles verandert als Nick's vader plotseling overlijdt en vrijwel tegelijkertijd Kevins vriendin de verkering uitmaakt.
    Beiden voelen zich rot. Beiden begrijpen niet wat hen overkomt. Ze willen niet anders zijn dan anderen en balen van deze gevoelens. Toch gaan ze totaal verschillend met die rotgevoelens om. Nick probeert net te doen of er niets gebeurd is. Kevin trekt zich echter steeds verder terug. Hij drinkt en blowt teveel en komt steeds verder in de problemen. De vriendschap tussen Kevin en Nick komt onder druk te staan. Ze kunnen elkaar niet meer bereiken.

    Kevin en Nick hebben al een tijdje geen contact meer met elkaar als Nick een telefoontje krijgt van Kevins moeder. Kevin blijkt al wekenlang niet meer thuis te zijn geweest. Nick is ongerust. Hij besluit Kevin te gaan zoeken. Hij realiseert zich dat hij Kevin helemaal niet zo goed kent als hij altijd gedacht heeft. Waarom weet zijn moeder niet eens waar hij is? Is die clown, die toffe gekke gozer wel de echte Kevin?

    Rouw op je dak is gebaseerd op de gelijknamige succesvolle theatervoorstelling van Theater TRAXX uit Groningen.
  • Productinformatie
    Binding : Paperback
    Distributievorm : Boek (print, druk)
    Formaat : 150mm x 210mm
    Aantal pagina's : 88
    Uitgeverij : Marianne Schoevers
    ISBN : 9789462592544
    Datum publicatie : 01-2015
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (0 uit 0 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

€ 9,95

niet beschikbaar

niet beschikbaar



1-2 werkdagen
Veilig betalen Logo
14 dagen bedenktermijn
Delen 

Fragment

GRONINGEN - 30 januari 2004

De rode cijfertjes van de wekker staan op 04.13. Nick gooit zijn dekbed van zich
af. Zachtjes loopt hij naar de kleine witte boekenkast op zijn kamer en pakt het
rode fotoalbum met zijn kinderfoto’s. Als hij in het half donker zijn bed weer in wil
stappen, struikelt hij over een sneaker en bonkt hij tegen de muur aan. Nick schrikt.
Hij wil onder geen voorwaarde de aandacht trekken van zijn moeder die in de
kamer naast hem ligt. Hij hoort haar zachtjes snikken, als ze weet dat hij ook wakker
is zal ze zeker naar hem toe komen. Ze zal hem willen omarmen en samen met hem
willen huilen…

‘Nick?’

Er gaat een deur open en dan klinken er voetstappen in de gang. Nick klikt snel
zijn bedlampje uit en trekt zijn dekbed over zijn hoofd. Zijn moeder komt zijn kamer
binnen en blijft even bij zijn bed staan. Nick hoort haar zuchten. Een paar seconden
later loopt ze weer weg. Zachtjes doet ze de deur van zijn kamer dicht. Nick blijft
in het donker liggen. Hij durft het lampje nog niet aan te doen. Hij voelt zich rot en
slecht en waardeloos. Waarom kan hij niet huilen? Hij hield toch van zijn vader? Is hij
dan zo ongevoelig? Zo hard?

Beelden en gevoelens van de afgelopen dagen komen boven. Zijn moeder die
zich aan hem vastklampte alsof ze in een film speelden. Een kamer vol huilende
mensen die allemaal medelijden met hem hadden. De saucijzenbroodjes waarvan
hij er wel vier had gegeten terwijl niemand een hap door zijn keel kreeg. De
teleurstelling die hij voelde omdat de televisie niet aanging voor de wedstrijd
in de Champions League. Terwijl zijn vader en moeder toch nooit een wedstrijd
oversloegen. De schaamte omdat hij toch stiekem boven op zijn eigen kamer was
gaan kijken. Wie gaat er nou voetballen kijken als zijn vader net dood is?

‘Sorry, pa,’ mompelt Nick, terwijl hij het lampje weer aanknipt en het fotoalbum
pakt. Langzaam bladert hij het album door. Hij hoopt dat hij door de foto’s wat
verdriet kan voelen, kan huilen. Maar dat lukt niet echt. Er zijn veel foto’s van hem
en zijn vader samen. Als baby balancerend op zijn hoofd, als kleuter met hem
voetballend, als iets ouder jochie armpje drukkend… Een ideale vader. Toch?
Waarom voelt hij dan nu geen verdriet? Plotseling springen de tranen hem dan
toch eindelijk in zijn ogen. Maar waarom huilt hij nou eigenlijk? Omdat hij verdrietig
vanwege het feit dat hij niet verdrietig is? Dood en doodmoe voelt Nick zich ineens.

×
SERVICE
Contact
 
Vragen