Fragment
Fragmenten uit Toneelstukken
Uit ‘Victoria’:
Solfie: Als je erover praat kan het wel opluchten. Vertel het me maar, ik kan een geheim bewaren. Ik zal je er ook niet om
uitlachen, wat het ook is.
Victoria: Okay dan. Ik leef samen met mijn moeder. Zij is een alcoholiste. Zij drinkt dag en nacht, achter elkaar door. Zij neemt
altijd kerels mee naar huis uit de kroeg. Die noemt zij haar minnaars. Die zijn ook meestal dronken. Ik steel geld uit hun
portemonnee, om eten te kunnen kopen. En drank. Zij duikt ’s ochtends vroeg al - als ik op het punt sta naar school af
te reizen – meteen de ijskast in, om een biertje te pakken. Dan voelt zij zich beter, zegt ze..Ik doe ’s middags de
boodschappen voor het avondeten. Zij wil dan dat ik drank voor haar koop. Dan voel ik mij schuldig, maar ja, zij heeft het
gewoon nodig, snap je?
Solfie: Ik begrijp het. Dit kan je toch nooit helemaal alleen af? Is er niet iemand die je zou kunnen helpen? Een of andere
deskundige of zo?
Uit ‘De Emotionelen’:
Fie: Stop met je gelamenteer, ouwe huilebalk. Ga naar de tuin. Verman je. Je moet er wat voor doen. Voor geluk. Niemand
krijgt het zomaar in de schoot geworpen..Ik neem je zoals je bent..Ik zie wel wat er van komt. Volgend jaar zijn we weer
een jaar verder. Wie weet. Vandaag ben je jarig, een feestdag. Pietje Kanarietje is vrolijk, nu jij nog. Straks komt Willem.
Je ouwe gabber. Hij zou heel bedroefd zijn als je hem in de steek laat. En dan Chantal. Jouw dochter. Die weet verdomd
goed wie haar vader is. Vanavond maken we het af. Dan krijg je het grootste cadeau. En dat ben ik. Ik zal al het ongeluk
uit je zuigen, net zolang totdat je weer de ouwe Jopie bent.
Jopie: Fie, het is om jou dat ik er nog ben.
Fie: Dat weet ik toch. Kom, de taartjes zijn er.
Uit ‘De Zelfmoordenaar’:
Josje: Nog niet gesprongen, Isaac?
Onno: Heb je de laatste versie van het testament nog doorgenomen, c.q. ondertekend?
Herman: We hebben wat eten voor je meegenomen. Hier, wat pasta met fijn gemalen mosselen, die heb ik zelf vanmiddag
opgedoken.
Isaac: Mijn vrienden, het is mijn wens niets meer te eten. Ik ken een kunstenaar die alles wat een persoon in een mensenleven
tot zich neemt, geëxposeerd heeft: een flinke stapel biefstukken ter hoogte van een koe, een heuvel met groentes, een
kleine berg aardappels, een kleine stad van kratten bier, een scheve Toren van Pizza’s, een fiks aantal zeer grote
wijnvaten, containers vol chips, noten, ga zo maar door..het gekke is, als je dat voor ogen krijgt is je trek in iets, wat het
dan ook is, voorgoed verdwenen. Maar nemen jullie gerust, tast toe en laat mij jullie inschenken.
×
Thuiswinkel Waarborg