Samenvatting
In zijn vierde bundel, Waarom het leven in een witte jas sneller gaat, neemt Erik Solvanger de lezer mee in een verassend actuele wereld waarin lichamelijke, absurdistische en mythische beelden elkaar afwisselen. Een zoon neemt na een lange tocht afscheid van zijn vader, mensen in bootjes op zee kweken vleugels en bestormen met hun gezangen de kliffen. Twee hersenhelften liggen lepeltje-lepeltje in een glazen kom en fluisteren elkaar lieve woordjes toe, een dokter plaatst een kunsthart bij een dichter. Koeien staan met mondkapjes op in de wei en herkauwen het gras, de zee neemt wraak omdat wij land roofden van haar voorouders.
Wees waakzaam op de avond dat de vensters breken,
glasscherven als vleermuizen door het donker vliegen.
In Solvangers poëtische universum kantelt de werkelijkheid keer op keer, in een bundel vol waanzin, menselijkheid en hoop.
Erik Solvanger (1976) publiceerde de dichtbundels Het hoofd onder de arm (2013), Slijp het sternum (2008, nominatie J.C. Bloem-prijs) en Eenvoudig schedellichten (2004). In 2004 won hij de Poëzieprijs van de Gemeente Maastricht. Daarnaast publiceerde hij in meerdere bloemlezingen en literaire tijdschriften, waaronder Poëziekrant en Het Liegend Konijn.
Erik Solvanger is dichter, dokter en boer. Hij werkte als arts in Ethiopië, Kenia en Tanzania. Daarna specialiseerde hij zich in Amsterdam. Sinds enkele jaren combineert hij zijn werk als psychiater in het ziekenhuis met het leven en werk op de boerderij die al acht generaties in gebruik is. In zijn eigenzinnige poëzie zijn het mythische en bizarre innig met het aardse en lichamelijke verstrengeld.
Over Het hoofd onder de arm
‘Solvanger bouwt in met Het hoofd onder de arm met bouwstenen die hem vertrouwd zijn voort aan wat een fascinerend oeuvre aan het worden is’ – Thomas Möhlmann
‘In de kern is deze groteske en gruwelijke, absurdistische, diepduistere poëzie juist zeer vitaal en humanistisch – en dat maakt haar buitengewoon intrigerend.’ – Willem Thies
‘Erik Solvanger is een van de bijzonderste dichters van dit moment’ – Gerrit Komrij
Thuiswinkel Waarborg