Fragment

Hij wierp een snelle blik op de klok boven de deur. ‘En natuurlijk stelt daarom ook de Mona Lisa de persoon Maria Magdalena voor, los van de vraag wie er model voor stond en ondanks het feit dat de kenmerkende zalfpot op dat schilderij ontbreekt.’
Bergsma ging snel verder met zijn verhaal. ‘Ik heb ontdekt dat schilderijen soms bouwwerken vertonen die nog niet bestonden in de tijd dat het kunstwerk werd gemaakt. Zo kun je op de blote hals van de Mona Lisa van Da Vinci een kaart van Parijs projecteren, waarbij de brug linksachter de vrouw een brug over de Seine voorstelt. Die brug is pas veel later gebouwd. Da Vinci moet dus contacten hebben gehad met de vroege SISUW die hem informatie gaf over een lang tevoren afgesproken planologische toekomst.ʼ
‘Maar wat is daar het nut van?’ Michaela stelde de vraag.
'Tja, dat is nu eenmaal onderdeel van het geheime beleid dat SISUW door de eeuwen heen op hoog niveau heeft gevoerd.’ Hij pauzeerde even alvorens verder te vertellen. ‘Nu zal ik ingaan op de suggestie van Kim dat het voorkomen van Adam op het altaarstuk verwijst naar de afkorting A’dam voor Amsterdam.’
Bergsma gaf haar lachend een knipoog. ‘Dat is een grappige onbewuste link die je legt met de zogenoemde prostituee Maria Magdalena. Zoals we al eerder hebben opgemerkt, is de Domtoren bedoeld als phallussymbool.’ Hij hield de afbeelding van het altaarstuk omhoog met zijn ene hand en wees op de Domtoren met zijn andere hand. ‘Van Amsterdam naar A’dam is analoog aan het succesvolle bezoek van een man aan een dame van plezier. Na dat bezoek is zijn ‘toren’ immers korter geworden, als je begrijpt wat ik bedoel. Daarom is niet de hele Domtoren op het altaarstuk afgebeeld, maar alleen het bovenste deel.’
Kim kreeg weer een kleur.
‘Niets om je voor te schamen, dat is toch allang geen taboe meer in onze moderne wereld,’ zei Bergsma verontschuldigend. ‘Het gegeven is gebruikt bij de plaatsbepaling op het kunstwerk van de uiteindelijke vondst die SISUW met zoveel verve beschermt. Daarbij komen wij in eerste instantie uit op de heide bij Heeze, bij een serie ronde wallen rond vennen. Daarover zo meer. De vingers die God op het middelste bovenpaneel omhoog steekt, duidt er al op dat er iets gemeten moet worden, een afstand, kan ik jullie vertellen. Bij de exacte plaatsbepaling moeten we van de helft van de toren uitgaan, anders kom je nooit op de precieze vindplaats uit.’
Emma vroeg de aandacht. ‘Dus als ik het goed begrijp wordt de vondst in een proces van drie stappen gedaan? De eerste in 2014 morgen en dinsdag onder de Strabrechtse heide, de tweede in 2017 bij Kasteel Geldrop en de uiteindelijke vondst in 2019 bij Kasteel Heeze?’
‘Goed samengevat Emma, exact,’ complimenteerde William Grass haar. ‘Een mooi strak schema. Nu wil ik graag terug naar het verhaal van Starry.’
Bergsma tuitte de lippen. ‘Uiteraard. Maar goed, uiteindelijk draait het kunstwerk waar wij het over hebben om Maria Magdalena en prostitutie in Amsterdam. En waar vindt dat plaats? Juist, aan de Wallen.’
Hij wachtte even om zijn volgende uitspraak kracht bij te zetten, maar William Grass was hem voor. ‘En dus, geachte aanwezigen, is het altaarstuk de Aanbidding van het Lam Gods een aanwijzing voor iets met wallen, iets natuurlijks, een natuurlijk fenomeen, in een ronde vorm. Die vorm is feitelijk het enige dat ontbreekt op het werk. We zien weliswaar een achthoekige fontein, een halve cirkel, een kroon in perspectief, maar geen platte, zuivere cirkel. En die past, op de “mannetjes-vrouwtjes-manier” het beste bij de toegevoegde toren.’
‘Dus het gaat om iets ronds met wallen?’ vroeg Bob kort samenvattend.
‘Exact,’ zeiden Grass en Bergsma vrijwel tegelijkertijd. ‘Het gaat specifiek om een rond geologisch natuurmonument op de hei in de buurt van Heeze, bij de oude Pelgrimsroute. Dat gegeven, in combinatie met aanwijzingen op de Maria Magdalena van Jan van Scorel en Melencolia I van Albrecht Dürer, leidt tot een bergplaats die paus Adrianus VI heeft laten aanleggen om iets bijzonders te verbergen. Het gaat mogelijk om geschiedvervalsing. Mede op verzoek van zijn geheime opdrachtgevers had Van Scorel als conservator naar bewijs daarvoor gezocht.'
‘En nu denken jullie,’ zei Kim langzaam, terwijl zij haar vinger opstak, ‘dat wij dat bewijs dit paasweekeinde gaan vinden?ʼ ×