Samenvatting
Mirella de Jong verloor in tien jaar tijd twee echtgenoten en een zoontje. Na een periode van rouw besloot ze haar verhaal op papier te laten zetten door Rianke Lubberding. Foto’s die De Jong tijdens de rouwperiode maakte en die ook in het boek zijn opgenomen, verbeelden haar gevoel. Tot drie keer toe moest Mirella de Jong (50) uit Oldenzaal door een rouwproces. Eerst verloor zij haar man, vervolgens haar zoon en een aantal jaar later haar tweede echtgenoot. In de 10 jaar durende rouwperiode schreef De Jong veel op in haar dagboek. Met fotograferen startte ze toen ze het letterlijk niet meer aankon. Ze stopte met werken in de zorg en koos voor een studie fotografie. ‘Ik merkte al snel dat ik alles daarin kon stoppen. Met foto’s kon ik de complexiteit van mijn eigen wereld uiten. En ik kreeg reacties, het raakte ook anderen. Zij herkenden hun eigen gevoelens erin.’ Diepste gevoelens Omdat De Jong merkte dat zij anderen hielp met haar foto’s vroeg ze zich af of de foto’s haar verhaal konder ondertsteunen. Ze stelde dit voor aan vriendin Rianke Lubberding, die vanaf de dood van De Jongs eerste man aan haar zijde had gestaan, ‘Ik vond het enorm bijzonder dat Mirella mij het vertrouwen gaf om haar diepste gevoelens te delen’, vertelt Lubberding. ‘Het schrijven was behoorlijk emotioneel, al hebben we ook veel gelachen. Ik heb het van zo dichtbij meegemaakt en dat ik haar verhaal mag optekenen, betekent veel voor me.’ Lotgenoten Naast lotgenoten en naasten hoopt De Jong met haar foto’s zorgprofessionals te helpen. De Jong: ‘Zij kunnen foto’s gebruiken in hun sessies. Het is heel moeilijk om te praten over iets wat zo heftig is. Foto’s helpen om het gesprek aan te gaan. Ik heb dat gemist bij mijn hulp.’ Het boek Het was zo stil in mij is vanaf maart 2021 te bestellen bij de webshop zorgboeken.nl van SAAM Uitgeverij: www.zorgboeken.nl/shop/het-was-zo-stil-in-mij
‘Mijn man overleed op 39-jarige leeftijd aan een hartaanval en liet mij achter met drie kleine kinderen onder de vijf jaar. Veel tijd om mijn verdriet te verwerken kreeg ik niet, want anderhalf jaar later overleed mijn jongste zoontje, drie jaar oud, door verdrinking. Het was alsof iemand mij hardhandig terugduwde in die diepe put, waaruit ik nog maar net omhoog was geklommen. Nu leek die put nog dieper en donkerder geworden. Toch is het me gelukt eruit te komen en ik heb een nieuwe liefde in mijn leven gevonden, die mijn kinderen als hun vader beschouwden. We zijn getrouwd, maar nog geen twee jaar later overleed ook hij aan een hartaanval.’ Dit is het verhaal van Mirella. Toeval? Het lot? Domme pech? Het kan iedereen overkomen. De vraag is hoe je ermee omgaat. Waar haal je de kracht vandaan als alle zekerheden onder je weggeslagen worden? Wat houdt je op de been en wat maakt het leven de moeite waard? Het was zo stil in mij is aan de ene kant een biografie en aan de andere kant een fotoboek. Dit verhaal is uniek, maar ook universeel. Het is maar een van de vele versies van rouw die er bestaan.
Thuiswinkel Waarborg