Fragment

Het is vandaag een zware dag voor mij. Het lopen gaat niet zoals ik wil. Als ik ook maar een klimmetje moet maken, ben ik snel moe. Toch ben ik waarschijnlijk te vroeg van start gegaan na mijn stand operatie. Daarom zei Marian van “Let je wel op” Als je wilt, kan je bij ons eten zegt de man. Ik zal even aan mijn vrouw vragen hoe laat. O.K zeg ik, maar ik ga eerst even douchen en mijn kleren wassen. Even later komt de man zeggen dat om zes uur het eten op tafel staat.. Om zes uur ga ik bij deze mensen aan tafel. Er wordt rosé ingeschonken en we eten bami met gebakken ei. Ik heb lekker zitten smikkelen. Tijdens het eten hebben wij het over de tocht naar Santiago de Compostella, die de man samen met zijn broer heeft gefietst in 2011. Ook deze man vond het een hele belevenis en wil ook nog eens naar Rome fietsen. Ik vertelde dat de Reitsma route een hele mooie route is. Ik bedankte de mensen voor het eten en ga terug naar mijn tent. Intussen zijn mijn kleren droog.

Nabij Plötzkau ga ik via een loopbrug naar de overkant. Deze ijzeren brug hangt vol met hangsloten in allerlei kleuren. Op heel veel van deze sloten staan namen of initialen van personen. Dit is soms met viltstift en soms gegraveerd. Het is een teken van verbintenis. Eerder heb ik zoiets ook in Praag gezien op een brug. In Plötzkau staat het kasteel dat in 1069 de vestigingsplaats van de graven van Anhalt-Plötzkau was. Groenlingen, merels, nachtegalen , kraaien , de koekoek en Woody. De specht lijkt wel een Woodpecker, de spechten geven vanmorgen een gezamenlijk concert. Het lijkt wel een symfonie orkest, alleen ik mis de bas. Wat een mooi paradijs. ×