€ 6,50

PRINT boek

  € 13,00

ePUB ebook

niet beschikbaar

Meer van deze auteur


  • WITTEBROOD MET SUIKER (boek)

WITTEBROOD MET SUIKER

dagboek van een 16-jarig meisje in de hongerwinter

Paula van Lieshout-Foet & Susanne van Lieshout • ebook • pdf

  • Samenvatting

    Ploni is twaalf als in 1940 de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. Ze woont met zeven broertjes en zusjes in een bovenhuis in Vlaardingen, waar vader een groothandel in kaas en vleeswaren heeft. De eerste jaren van de oorlog gaan redelijk rustig voorbij. Maar terwijl in 1944 een groot deel van de Nederland  de bevrijdingsfeesten al achter de rug heeft, raakt het westen van Nederland steeds geïsoleerder. In de winter van 1944-1945 stapelen de ontberingen zich op. Er breekt een hongersnood uit. Met veel wijs inzicht en een onvermoeibaar optimisme beschrijft Ploni de dagelijkse oorlogsgebeurtenissen en hoe het gezin het hoofd boven water houdt.

    DIt is het dagboek van mijn moeder, die inmiddels bijna 85 is. Het geeft een mooie beschouwing van wat mensen bezighield in het laatste jaar van de oorlog. Veel vergeten oorlogswoorden passeren de revu: gaarkeuken, hemelkaars, bukshag,versnaperingsbon, kunsthoning, luizenstraat, pulptaart en hongerbof. Een nuchter en tergelijkertijd ontroerend verslag van gebrek, kou, honger, ziektes en rondvliegende bommen maar ook van hoop, solidariteit en vrijgevigheid.

  • Productinformatie
    Binding : PDF
    Auteur : Paula van Lieshout-Foet & Susanne van Lieshout
    Bestandstype : PDF
    Distributievorm : Ebook (digitaal)
    Aantal pagina's : Afhankelijk van e-reader
    Beveiliging : Geen   Informatie 
    Uitgeverij : Niet bekend
    ISBN : Geen
    Datum publicatie : 09-2012
  • Inhoudsopgave
    niet beschikbaar
  • Reviews (8 uit 1 reviews)
    Wil je meer weten over hoe reviews worden verzameld? Lees onze uitleg hier.

    07-12-2012
    Wittebrood met suiker
    Ooggetuigeverslag door en over een keurig, katholiek middenstandsgezin. Vader is kaasboer en de zestienjarige dochter beschrijft haar laatste jaar van de oorlog in Vlaardingen. Ze tekent goed en schrijft mooi. Dat zien we in elf pagina's origineel dagboek van de bijna honderd boekpagina's. Dochter Susanne heeft recenter stukjes geschiedenis toegevoegd om de tekst van haar nu oude moeder in de context te plaatsen. Prima voor de schooljeugd derhalve te begrijpen hoe de leefomstandigheden toen waren. Emotioneel voor de oudere generatie voor zich te zien om die dagen te herbeleven. Jammer dat de uitgever er niet jaren eerder bij werd betrokken. Ook de huidige kinderen van Madagasker worden geholpen met de opbrengst van het boekje. Gezegd moet dat de huidige en nog steeds armoedige generatie daar het nog niet haalt, zelfs bij het leven dat Paula 70 jaar geleden doormaakte.

       Levendig maken leven 70 j terug
       Oorlog en armoede leeft weer
       Besperkt tot laatste deel oorlog
       Eerder uitgeven was wenselijk

    Geplaatst door uit St Antonin Noble Val, Frankrijk , leeftijd 60-69
    Waardeert het boek met een 8 uit 10

€ 6,50

niet beschikbaar

direct, via download
Veilig betalen Logo
Delen 

Informatie
Herroepingsrecht is uitgesloten voor eBooks. Een download van een eBook of luisterboek is niet meer te herroepen op het moment dat u, na aanschaf van het e-book, de download heeft gestart.

Fragment

Zaterdag 30 december 1944

Iedere dag opnieuw is het een verrassing wat we eten. Als Bets de trap oploopt en met het deksel rammelt dan worden er gauw weddenschappen aangegaan. Maar dit is deze week niet nodig geweest, je kon wel op je vingers natellen dat ‘t soep zou wezen. Nog geen halve aardappel viel er te bespeuren in het grauwe soepwater. Telkens maar soep, waarvan de samenstelling van steeds duisterder afkomst is, en de kleur steeds ondefinieerbaarder. Groen, grijs, bitter. Er drijven ook onbekende dingen in. Natuurlijk als je honger hebt slik je alles wel, maar steeds dag-in-dag-uit soep gaat ontegenzeglijk vervelen. De drie jongsten en Keesje beleven het niet, gelukkig voor hen. Wij groten eten ‘t maar met gesloten ogen. Fijn is het dat we nog een appeltje na hebben, dat verdrijft de nare smaak. 

 

Zondag 31 december 1944

De laatste dag van 1944 is aangebroken. Een jaar vol ellende en zorg ligt achter ons. Als we het afgelopen jaar aan onze geest laten voorbijgaan, moeten we constateren dat er toch nog reden voor dankbaarheid is. Wij zijn nog bij elkaar, in ons eigen huis.

Hoeveel mensen ontbreekt dit? Ze worden opgejaagd, achtervolgd door ‘t kanongebulder. De lange rijen met geïmproviseerde vervoersmiddelen vormen het toonbeeld van menselijke ellende. Zij zullen hun have en goed misschien nooit meer terugzien, of slechts in de vorm van een smeulende puinhoop. 

Hoeveel mannen en jongemannen zijn door de wrede bezetting weggevoerd naar het buitenland? Onze stad is daar gelukkig voor bespaard gebleven. Daarvoor alleen al moeten we dankbaar zijn. 

 

×
SERVICE
Contact
 
Vragen